Hey allemaal,

Ik ben tot nu toe nog niemand echt tegen gekomen met mijn grootste klacht, namelijk: het gevoel dat ik alles droom, niet meer leef, niks meer voel (emoties). Als ik wakker wordt 's ochtends weet ik soms niet meer wat ik gedroomd heb, en wat ik echt heb meegemaakt. Een dagje naar een pretpark is dus niet zo leuk, want ik heb niet het gevoel dat ik erbij ben. Mijn lichaam loopt daar wel rond, en schreeuwt alles bij elkaar in een achtbaan, maar ik ben het niet bewust [:][/:]

Mijn vraag is, hoe lang het ongeveer gaat duren voordat deze klachten minder worden? Iemand ervaring met deze klachten.

dikke kus en veel liefs Linda

Hallo Linda,

Dat gevoel heb ik zeker! Soms loop ik in de stad maar ik heb niet echt het gevoel dat ik daar loop. De wereld gaat een beetje aan mij voorbij zeg maar. Ik moet zeggen dat dat wel iets minder is geworden hoor. Maar heb het nog wel vaak, en het is idd heel vervelend.

Groetjes

Hoi Linda,

Dat gevoel ken ik ook heel goed hoor, en dat beangstigd mij ook heel erg.
Heb het niet altijd, tenminste het wisselt in gradaties, de ene keer is het veel heftiger dan de andere. Ik wordt er elke keer weer angstig door kan er niet aan wennen.
Vind dit echt veruit de vervelendste klacht van hyperventilatie. Heb soms echt het gevoel dat ik me zo onwerkelijk voel, dat het niet lang kan duren of ik in elkaar stort, maar toch gebeurt dit nooit.
Jij zegt dat je in een pretpark niet kan genieten, om eerlijk te zijn zie ik het niet eens zitten om naar een pretpark te gaan.

Bij mij werd het na zo'n maand HyperVennen minder, en zelfs even weg. Nu (zo'n anderhalve week geleden) kwam het echter in alle hevigheid weer terug.
Heb nu het advies van Rob gekregen om even te stoppen met de therapie, om m'n lichaam even aan de nieuwe waarde van het ademcentrum te laten wennen.
Moet zeggen dat ik me wel al een stuk beter voel, dan dat ik me voor dat ik begon voelde.

ik ben pas 2 weken bezig,

maar heb al 5 jaar het gevoel dat ik niet leef. Mijn psycholoog snapt ook niet dat ik het tot nu toe heb kunnen volhouden. Maar vandaar dat ik wel gewoon na pretparken enz bleef gaan, ik ben heel goed in t doen net alsof er niks aan de hand is.

Maar goed, ik hoop dat mijn klacht snel verdwijnt, geen idee meer hoe het is om te leven....

Dat net doen of er niks aan de hand is ken ik ja.
Op mijn werk weten ze namelijk van niets. Ook mijn familie weet er het fijne niet van.
Wel dat ik last heb van chronische hyperventilatie, maar vertel hun niet alles, de enige die het exact weet is mijn vriendin. Ik vind dit wel prettig ook eigenlijk.

Maar hoop net als jij zo snel mogelijk van dit gevoel af te zijn, en vertrouw erop dat dit ook zal lukken

hallo linda, deze gevoel heb ik al 3 jaar en elk daag het zelefde ik heb identiek wat je hebt een vroeg mij af is er iemand die het zelefde heeft tot nu toe ben je de eerste die ik tegekom met het zelefde , hoelang gaat dat duren ik geloof niets dat vanzelf verdwijn maar moet iets aan gedan woorden ik volg nu omega therapie van roy martina ,maar ik woom in belgie en daaroom gaat ik altijd naar sint niklaas en ik moet zeggen ik ben 3 keer geweest en ik heb bereikt wat ik niets in geloofde en dat was beter woorden ik gaat nu nog naar toe en ben van plan om dat nog voorzeten , weet je mijn emoties waren op ,nul ik had allen kraacht om te wennen nu wil ik zelf niets over verdriet praten , dus ik heb de juiste beslissing genomen om verder deze therapie te volgens [:]TOP[/:] yes het leven lacht mij toe

Hoi
Wat fijn om dat er nog iemand is die gewoon constant dit gevoel heeft. Het zijn er inderdaad zeeerrr weinig, je bent nu de tweede die het ook constant het onwerkelijke gevoel heeft. Ik ben nu 4 weken bezig met HyperVen, merk nog niet echt verschil, maar denk net als jij dat is niet zomaar pats boem weg.. zal heel geleidelijk gaan, en waarschijnlijk gaat het nu al wel wat beter, maar merk dit gewoon niet.

sterkte kus linda

Hallo,
Ik herken jullie klachten heel erg goed. Ik heb dit nu ruim 15 jaar, zeg dit niet om jullie te deprimeren hoor, maar jullie zijn zeker niet alleen!! Het is de enige klacht van chronische hyperventilatie waar ik in al die jaren niet aan gewend ben geraakt, de rest interesseert me al niet eens meer. Maar dat onwerkelijkheidsgevoel is het zwaarst. Succes met de therapie!!!!

Dag allemaal, ik heb al een jaartje of 14 hyperventilatie, angsstoornissen , de hele mikmak met alle symptonen die in het forum aan bod komen.
Ik heb ook alles geprobeerd.
Nieuwste aanwinst is een goed boek:Gedachten& gevoelens, geschreven door 3 mensen:
-Matthew Mc.Kay
-Martha Davis
-Patrick Fanning
isbn 90 5712 112 3
Hierin lees je precies wat er in je lichaam en geest en met je hart gebeurt en de wisselwerking met elkaar, hoe lang het duurt en vooral wat er allemaal niet kan gebeuren en nog nooit is gebeurt met HyperVentilerende mensen.
het is ook een werkboek en het helpt mij in ieder geval die angst van : ik word gek, val flauw, ga dood of heb het aan mijn hart- weg te nemen omdat alles realistisch bekeken wordt.
Hierna ben je een stuk verder.
Dat wij slechter tegen stress kunnen dan anderen moeten we accepteren en dat we dus af en toe erg benauwd zijn, onwezenlijk of angstig moeten we ook accepteren.....maar we moeten ons voorla heeeeeeeel erg goed trainen in de juiste buikademhaling...adem naar beneden brengen....weg uit die borst en hoge ademhaling....maar hup naar de buik met die ademhaling.
Ik weet zelf hoe moeilijk dat is omdat het lijkt of je buik op slot zit.....en je je heel erg akelig voelt....toch is het werkelijk en alleen maar het ENIGE wat je kan helpen: die buikademhaling...en vooral het volhouden.....want als je een paar munuutjes maar goed door die buik ademt en vooral volhoud dus de paniek voor blijven maar blijven denken: volhouden het is zo voorbij is het ....dan gaat het daarna weer beter.
Op dit moment probeer ik ook al weer een half uur "op adem te komen"........en ik voel heel langzaam dat ik weer " in de bewoonde wereld' kom...

Wat je ook ervaart: pijn bij het hart, onwezenlijk gevoel, angst...noem maar op.....het komt allemaal in de 1e instantie door een ding: de ademhaling


Hand op je bui...en uitzetten die buik......en concentreer je erop......dat is moeilijk maar toch de enige remedie.....

Ik ben er ook nog lang niet.......maar dit is wel het enige wat ik zelf kan doen


sterkte allemaal...want het is wel een zware sluier over het dagelijkse leven he?

p.s....inderdaad reageren ' wij' heftiger op chocolade en koffie dus dat laat ik meestal maar staan. Vanochtend wel 3 bakken koffie gedronken vandaar dus weer de heftige reactie...
In de avonduren een of twee glazen lekkere wijn doen mij heel erg goed `( ik gebruik geen medicijnen)

Sterkte allemaal....en denk eraan: handen op je buik....en lekker proberen te ademen......schouders laten zakken...alles proberen te ontspannen....en je zult snel of minder snel weer 'bij' komen!!!!!!!

Heeeeeeel moeilijk....maar dit is echt alles wat je moet leren en doen!!!!!!

beste Gitte,

wil je alsjeblieft de artikelen op de site eens goed doorlezen.

De door jouw gegeven adviezen zijn op zich wel goed maar voor veel mensen niet afdoende.

ik ben sinds 8 weken met de methode HyperVen bezig en adem nu vanzelf rustig , en onder in de buik etc.

[www].hyperventilatie.info/

groetjes Janne