Hallo ik zal me even voorstellen

Mijn naam is Remon en ik ben 14 jaar

Ik ga aankomende zaterdag op wintersport met mijn school en ik zie daar echt vreselijk tegen op vooral de busreis die 15 uur duurt ik ben vandaag thuisgekomen van school omdat ik zo gespannen ben dat ik zelfs heb overgegeven.

Ik ben enorm misselijk van de spanning.

Alsjeblioeft wie heeft hier ervaring mee wat moet ik doen moet ik thuisblijven of gewoon meegaan ik ga snowboarden en ik weet niet of dat te zwaar is voor me omdat ik last heb van chronische hyperventilatie.


Alvast bedankt[:]([/:]

Hoi Remon,

Wat een moeilijke vraag.
Ik weet precies hoe het voelt wanneer je zo gespannen wordt. Je hebt waarschijnlijk op deze site wel gelezen dat heel veel mensen precies dezelfde klachten als jij krijgen in bussen, treinen, vliegtuigen enz.
Dat is angst voor het een beetje opgesloten zitten. Maar het zijn allemaal gedachten die dat oproepen.
Die bus is niet eng. De klasgenoten zijn niet eng. De busrit op zich is ook niet eng, hoogstens een beetje spannend. Maar wat jij erover denkt (!) maakt je gespannen. Het zijn jouw gedachten die je van slag brengen.
Die bus is gewoon een ding. Die doet jou niets. Snap je.
Jij bent dus meer bang voor het feit dat je misschien wel gespannen gaat worden. Dan verkrampen je schouders, dan verkrampt je ademhalingsspier bij je middenrif zich en kun je niet meer zo ontspannen laag ademhalen. Gevolg een beetje paniek...o,jee daar gebeurt het weer. Straks word ik niet zo lekker...nog meer spanning enz.
Nou, zo werkt dat dus.

Ik ken dat heel goed. Maar ik heb wel geprobeerd goed te begrijpen wat er gebeurt in zo"n situatie. En ik ben toch door blijven zetten. Ook mij overkomt het nog. Maar ik probeer wel heel bewust mijn spieren te ontspannen wanneer ik weer eens zo vecht in een metro, bus of trein. Uiteindelijk wordt het altijd beter.

Jammer dat je al zo snel gaat (of niet natuurlijk).
Wat ik je voor tips kan geven zijn de volgende:
-Zorg dat je op een klein kartonnetje schrijft wat je kunt doen wanneer je zo gespannen wordt. Bedenk die met je ouders of zoek ze op.
Bijv. over gedachten: het is niet erg dat ik een beetje gespannen ben. Straks wordt het wel beter.
Bijv. over spieren en spanning;Ik voel mijn schouders. Kan ik ze laten zakken?
Bijv. over afleiding;Ik probeer in de verte te kijken. Ik zoek afleiding.
Ik kijk hoeveel rode dingen ik zie.
Bijv. over je ademhaling;Ik blaas een hele lange fffff door getuite lippen en ik probeer door mijn neus in te ademen.
Ik weet dat dat eerst niet zo goed lukt...maar ENZ.

Zorg dat je ouders een gesprek hebben met een van de leerkrachten die meegaan.
Zorg dat hij of zij goed weet dat het niet ernstig is wat jij hebt maar dat je er wel van in paniek kan raken. Laat duidelijk maken dat het voor jou heel erg belangrijk is dat jij op ieder moment even terecht kan bij die persoon. Hij of zij kan jouw beloven dat hij/zij helpt om je weer rustig te krijgen. Dat kan bijv. door jouw op dat moment te vertellen hoe je ook alweer wat rustiger in en uit kan ademen. Dit vertrouwen zal belangrijk voor je zijn!

Het lijkt allemaal een beetje truttig maar het kan je zeker helpen.
Verder knoop je heel goed in je oren :
-dat je door hyperventilatie niet flauw valt.
-dat een hyperventilatie-aanval uiteindelijk altijd overgaat ook wanneer je uren door zou blijven hyperen (wetenschappelijk getest).
-dat een hyperventilatie-aanval of een paniekaanval wel vervelend is maar zeker niet gevaarlijk.
En tot slot... jij kan al die activiteiten zeker aan. Hoogstens voel je je een beetje benauwd maar je lichaam zorgt er absoluut voor dat je genoeg adem krijgt hoor...
Joh, je zult vast wel een paar keer de spanning op voelen komen. Misschien zelfs wel een keer behoorlijk. Pak je kaartje, ga naar je leerkracht of denk ik ben nu even heel gespannen maar het gaat weer over!!!
En wat zal je trots zijn op jezelf! En ik weet zeker dat busreizen richting huis altijd beter gaan dan busreizen van huis...
Veel succes met je keuze! Geef niet te gauw op hoor! Je kan het!

Laat je me weten of je gaat? Veel succes en de groeten van Jenny







-

Ik wil er nog even bij zeggen dat je door hyperventilatie WEL kunt flauw vallen, omdat ik dit meerdere malen heb meegemaakt. Dit komt doordat je je lichaam dan echt niet onder controle kunt krijgen. Dit is wel jaren geleden, maar het kan dus wel. Nu heb ik het wel onder controle.. maar succes verder! [:]TOP[/:]

Jenny harstikke bedankt voor de tips dat steelt me zeer gerust[:][/:]

Hé ik.

Ik ben het niet met je eens maar ik wil daar hier niet op ingaan.Met deze discussie is Remon absoluut niet geholpen.
Het enige dat ik je nog mee wil geven is dat ik het wel vreemd vind dat je beweert dat je de hyperventilatie al jaren onder controle hebt en dus niet meer flauw valt. Wat doe je dan nog op de hyperventilatiesite? Of val je misschien toch niet door h.v. flauw ??
(Ik heb het niet over mensen met een bloedfobie overigens!)

Jenny

Hallo Ik,

Ik ben het helemaal met Jenny eens,door hyperventilatie val je niet flauw,dat idee heb je wel omdat je duizelig en vreselijk naar wordt. Misschien wek je het flauwvallen gewoon op net als sommige mensen spontaan kunnen overgeven.Inderdaad is mijn vraag ook als je geen hyperventilatie meer hebt wat is dan je bijdrage op deze site.

Nicole

Hallo Remon,

Ik heb na Jenny ook nog wel wat tips die ik zelf toepas wanneer ik met de trein ga.

Zet je discman of mp 3 speler op en concentreer je op de muziek.

Op je ademhaling letten 2 a 3 tellen inademen en 1-2-3-4-5-6 tellen uitademen.

Probeer de bach remedie druppels eens genaamd rescue,deze helpen bij paniek en onrustgevoelens

Ik zou het inderdaad bij je leerkrachten aangeven zodat zij je kunnen helpen.

Ik wens je veel plezier en succes

Nicole

bedankt nog een halfuur vaaf nu ik ben een beetje gespannen maar veel minder als eerst ik laat het gewoon over me heen komen en ik heb een boekje mee met de tips die jullie me hebben gegeven harstikke bedankt.

Hoi Remon.

Als het goed is ben jij op het moment dat ik dit typ, in de sneeuw.
Wil je wanneer je weer thuis bent en nog eens op deze site kijkt, vertellen hoe het is gegaan?
Ik bedoel natuurlijk het snowboarden maar ook je paniekgevoelens.

Jenny

Oke ik zal jullie vertellen hoe het is gegaan ik ben vertrokken op zaterdag 5 februari om 19:00 de busreis zou 15 uur duren.

De busreis zelf ging harstikke goed ik heb geen 1 keer een paniekaanval gehad het ging harstikke goed er werden ook films gedraaid dus ik had genoeg afleiding.

Aangekomen om 9:00 in Axamer Lizum(oostenrijk) was ik doodop en we moesten direct onze spullen gaan halen.

Nadat ik mijn snowboard kleren had aangetrokken en de snowboard had opgehaald gingen we ontbijten.
Dit ging helemaal verkeerd ik had het gevoel of ik op een wiebelende boot stond de leraar vond het beter als ik even naar buiten ging om dat het er erg benauwd was.
Nadat ik weer terug was heb ik snel een broodjes gegeten en begon de les.

We moesten eerst allerlei dingen doen zoals rondjes rennen je zelf laten vallen en weer opstaan kortom het was behoorlijk zwaar en ik kon het nog geen kwartier volhouden.
Ik ben vertrokken en ben mijn Mentor gaan zoeken en heb hem alles uitgelegd zijn mening was dat ik beter kon gaan slapen en dat ik beter kon overstappen op skieen omdat dat minder vermoeiend was.
Ik heb toen van 12:00 tot 17:00 geslapen en ben toen uit bed gegaan ondertussen was iedereen weer in het hotel toen begon het avondeten ik had een heel vervelend gevoel en ik wou naar huis maar ik bleef maar tegen mezelf zeggen volhouden.
Ook het avondeten ging niet ik ben naar men kamer toegelopen en heb daar het raam wagenwijd opengezet ik had het harstikke benauwd en ik wou naar huis.
Toen heb ik men vader opgebeld helemaal in paniek men vader zij als het echt nodig was dat hij me wel wou komen ophalen.
In 1 keer stond men mentor naast me met een brodje eten en zag dat het niet goed ging hij heeft lang met me gepraat en heeft me weten te kalmeren.
Hij heeft men kamergenoten erbij geroepen en alles verteld en gevraagd als ik mij niet lekker voelde ofzij dan met me mee wouden gaan naar men kamer.
Ik voelde me in 1 keer een stuk geruster en ben de volgende dag gaan skieen we zouden besluiten die dag of ik naar huis ging ja of nee maar het ging harstikke goed ondanks ik 1 dag skieen had gemist had ik het snel onder de knie.
Ik zweette enorm en het was zwaar maar gek genoeg heb ik geen symptonen van hyperventilatie gehad zoals misselijk en duizelig ik heb de hele week door geskieed en de leraar vond me op den duur goed genoeg dat ik zelfstandig van de piste mocht.

Ik heb het harstikke leuk gehad ondanks de eerste dag en de terugreis ging nog beter en nog sneller.

Ik wil iedereen die mij tips heeft gegeven bedanken want ik had ze nodig.

Bedankt

Hoi Remon.

Wat een goed verhaal. Je hebt heel goed uitgelegd hoe je je voelde. Ik had natuurlijk gehoopt dat je helemaal geen paniek zou voelen maar eigenlijk is het achteraf misschien heel goed dat je het toch hebt meegemaakt. Volgens mij heb je hier zoveel van geleerd.

Je was in paniek. Je voelde je rot. Je had angstklachten maar je hebt ook gemerkt dat ze uiteindelijk weggingen. En dat je er dus ook niet dood van gaat. Je kon ze uiteindelijk zelfs zo loslaten dat je er niet eens meer aan dacht en je je veel beter kon ontspannen. Geweldig!
Natuurlijk was je daar doodmoe van. Die spieren deden overuren en stonden strak zodat je ook nauwelijks goed adem kon halen. Maar ik had je al verteld ... je lichaam zorgt er echt voor dat je genoeg adem krijgt hoor.

En wat goed van je dat je misschien eigenlijk het liefst had dat je vader je kwam halen maar dat je toch schijnbaar tegen jezelf kon zeggen dat je nog door zou zetten. Gelukkig maar he?
Wat ik ook heel goed vind is dat je een steuntje hebt gezocht bij je mentor. En wat een toffe mentor. Hij heeft je heel serieus genomen. Je hebt het hem in ieder geval heel goed kunnen uitleggen.
Het zou kunnen zijn dat je tijdens de heenreis toch licht hebt zitten hyperen. Daar kun je heel moe van worden en snel kortademig. Maar wat maakt het uit.
Weet je Remon, ik heb ook verscheidene keren zo moeten doorzetten als jij. Maar je zult merken door deze ervaring dat je nu andere dingen weer sneller kunt overwinnen. Ook moet ik je wel vertellen dat wanneer je nu heel lang niet meer bijv. ergens heen moet (in een voertuig of op visite of zo) dat het gevoel wel weer wat terug kan komen wanneer je het opeens wel weer gaat doen. Maar geloof me het zal steeds makkelijker gaan. En jij hebt nu natuurlijk een enorme stap gemaakt. Ik bedoel zo zonder je ouders bij je. Wees maar heel trots op jezelf.
Ik hoop dat je het wintersporten op zich heel leuk vond. En nog een laatste kleine tip. Als het nu vrij goed met je gaat kom dan alleen op deze site als je echt iemands hulp of informatie nodig hebt. Het werkt namelijk ook heel goed als je er niet constant bij stil blijft staan of al die akelige verhalen van anderen leest!!!!
Ik hoopte al zo dat je zou gaan. Ik vind het echt top.

Heel veel liefs van Jenny.

Harstikke Bedankt[:][/:]