5 weken geleden werd ik 's ochtends wakker met een pijn midden in mijn rug, nou ik ben veel gewend aan rugpijnen maar dit was nieuw en behoorlijk tergend (was pijn en ook een soort zenuwpijn). Afijn, lang verhaal kort gemaakt (dit was overigens tegelijkertijd met een 'kou' die ik toen had, hoesten, verkouden etc.) dit ging maar niet weg. Wel af en toe een halve dag en ik kreeg er ook allerlei 'rugpijnen' bij, niet te harden. Na een week naar huisarts. Een week lang paracetamol geslikt, hielp niets. Toen een week ibobrufen, idem dito. Bij weekendarts langs (want ik had het erbij zo benauwd, ook weer, een 'nieuwe' enge benauwdheid. alsof elke keer als het ware mijn 'longen op slot gingen' (zo voelt het ook echt, klap, dicht) en ik daardoor alleen nog maar (gevoelsmatig) de helft van mijn longen kan gebruiken (rest lijkt 'dicht' te zitten?). Maar goed, die hield het ook op spierspanningen. Vorige week maandag werd het allemaal zo gek dat ik naar ehbo ben gereden. Een middag daar in een bedje gelegen, onderzoeken gekregen, kreeg een antibiotica kuur voor 15 dagen want men dacht toch aan een longontsteking/luchtweginfectie (alhoewel dit niet op foto's te zien was). Dinsdag ben ik bij huisarts ik heb voor de resterende dagen dat ik nog die antibiotica kuur moet slikken een andere soort gekregen die meer bacterieen aan pakt (mocht het een luchtweginfectie zijn, zij denkt nog steeds van niet).
Maar waar het nu met name om gaat, het volgende. Mijn longen kunnen dus zo 'op slot' slaan zoals ik al zei. Afgelopen zaterdag was het meest extreemst, toen had ik het heel de dag. Ik lag zo'n beetje als een hondje te ademen. Tegelijktijd doet dan heel mijn rug zeer, alsof er 100 kg aan hangt, alsof ook heel mijn rug krom staat. Op zich gaat/ging het nu deze week niet nóg slechter, voel me wel lamlendig enzo. Vandaag bijv. heb ik best wat zwaar werk in huis gedaan (ik noem even bijv. het schrobben van mijn douchecabine, gaat lijkt mij met toch wel wat inspanning gepaard???), dan gebeurt het niet dat die longen op slot slaan. Gisteravond echter......en dit is nogal intiem maar ik vertel het toch maar omdat ik het zo eng vind....Nou goed, ik lag dus met mijn vriend te vrijen en na een paar minuten, bam, weer longen op slot, ik krijg dan nauwelijks meer adem, ik ga niet heel snel ademen ofzo hoor, maar heel diep probeer ik dan adem te halen. Tegelijkertijd verkrampt heel die rug van mij, van mijn nek tot onderkant en dan moet ik even bijkomen en toen kreeg ik wat meer lucht. Tuurlijk gelijk weer uit bed geklommen, ben niet super angstig, maar probeer hiervoor een verklaring te vinden. Kijk, ik sport niet, dus ik kan de mate van 'inspanning' (van het vrijen in dit geval) niet echt vergelijken met een andere inspanning. Wel weet ik dat als ik de trappen hier vanmiddag op ren dat ik daar dan niets van merk, of bij veel huishoudelijke dingen (stofzuigen ofzo), heel soms wel last. Dus eigenlijk gaan mijn gedachten uit dat mijn longcapaciteit (door iets engs, kan van alles zijn) drastisch verminderd is (longontsteking, embolie, weet ik 't). Maar aan de andere kant, dan zou ik toch bij elke vorm van inspanning dit effect moeten hebben??? Dus wat dan? Een spierenkwestie? dat ik me zo in span en zo adem haal (en doordat die rug toch al in de prak ligt sinds een aantal weken) dat heel mijn rug zich verkrampt waardoor dat ook indirect effect heeft op je ademhaling/longen??? zou dat kunnen??? Ik lees hier niets over terug, nergens :-(
Hellup, weer naar ehbo/dokter???
Veel liefs, Roos
