Hallo!
Ik wil graag meer weten over het depersonaliseren en derealiseren. Ik denk dat ik dat ook
heb, want ik heb al een paar weken (!!) dat het voelt alsof ik in een ander realiteit zit. Ik denk nog hetzelfde en ik doe hetzlefde alleen lijkt het toch anders. Alsof 'tijd' en 'plaats' andere begrippen zijn geworden.
Als ik iets gedaan heb en ik ga er vlak daarna aan terug denken lijkt het heel raar, alsof het mijlenver van me afstaat wat ik heb gedaan. Ook als ik ergens naar kijk, is het net of het een andere wereld is waar ik naar kijk. Het is er wel, en je weet dan ook dat het dichtbij is en je kant het zien/horen/ruiken enz. maar toch lijkt het ver weg. Het is alsof je opgesloten zit in jezelf. Alsof de wereld een soort van vaag wordt binnen een cm van jezelf af.

Dat is echt heel beangstigend, want niemand anders begrijpt je ook, want je ziet er hetzlefde uit, je doet normaal, je praat normaal enz. Ik kan het ook slecht uitleggen aan iemand die het niet begrijpt. Soms lijkt het alsof je heel erg dronken bent, dat je niet meer weet wat je doet, maar het rare is dat je wel weet wat je doet![:][/:][:]?[/:][:][/:] Zijn er mensen die precies hetzelfde hebben? Weet iemand wat je eraan kan doen? Wat is het en waar komt het door? Gaat het over?

Daarnaast heb ik ook:
- heeel veeel dorst.
- duizelig vlak voordat ik in slaap val, licht in mijn hoofd
- angstig (bang voor iets ergs, bang dat t niet over gaat) daardoor ben ik het liefst thuis
- soms een soort tinteling op het midden van mijn hoofd, soms alsif er een koude plaat tegenaan gehouden wordt, het loopt soms door tot mijn voorhoofd.

Ik ga vanmiddag voor de 3e keer naar de dokter, maar ben bang dat ie me vertelt da ik het 'nog maar even moet afwachten' of dat ie me weer met slaappillen naar huis stuurt. Slaappillen durf ik eigenlijk niet te nemen omdat ik er duizelig van wordt en dat is juist waar ik vanaf wil komen!!

Sorry dat het zoon lang verhaal is geworden. Ik wil eindelijk zeker weten wat er aan de hand is. Ik denk zelf dat het chronische hyperventilatie is, maar toch ben ik bang voor iets anders. Maar ik herken best veel in alle andere berichtjes. Kan iemand me vertellen of het echt hyperventilatie is?

Groetjes, Yvette

ik heb trouwens ook constant dat ik vaag uit mijn ogen kijk. Ik zie alles, maar ik kan mijn ogen niet scherp stellen, alsof je heel erg moe bent (ik voel me ook heel erg moe) en je kijkt een beetje vaag uit je ogen. Een soort van staren. Herkent iemand het?

Hey Yvette

Weet precies wat je bedoelt, heb ook al die klachten.
Tis echt zwaar irritant dat je eigelijk van jezelf afstaat. En niemand in je omg. die je begrijpt is ook zwaar irri.
ik hoop echt dat die klachten weggaan, maar dat zal wel.
komt allemaal goed
succes ermee
Nilis

Hoi Yvette,

Ik ben ook zo'n tiepje dat het liefste zekerheid wil over alles. Langzamerhand begin ik te ontdekken dat je dat nou eenmaal niet krijgt in het leven. Mijn ervaring is bovendien dat elke 'zekerheid' dat er niets aan de hand is, voor mij telkens weer van korte duur is. Soms houd ik het 1 of 2 weken vol om me in te prenten dat de arts gelijk had; soms duurt het slechts 10 minuten....
Natuurlijk is het prettig om zoveel mogelijk fysieke oorzaken van je klachten uit te sluiten, maar uiteindelijk denk ik dat we ook zullen moeten leren dat je nou eenmaal niet alles onder controle kunt houden! Ik probeer weer vertrouwen te krijgen in mijn lichaam, hoewel dat met diabetes, hyperventilatie en angstaanvallen niet eenvoudig is.

Ik ga er toch voor, doe je mee?
Nietje

Ik voel me ook (bijna) altijd alsof ik in een film zit en niet alles bewust mee maak.

Ook ik zie af en toe erg wazig en kan me ogen ook niet scherp stellen. Zwaar irritant maar hopelijk gaat HyperVen uiteindelijk de oplossing bieden.

Ik heb precies het zelfde als jullie, het is erg vervelend en vaak ook zeer beanstigend.
Als je dan naar familie of vrienden kijkt en je hebt het gevoel dat het geen familie is van, lijkt
wel alsof het iemand anders is terwijl je weet dat het je broer/zus/moeder of vader is. Ook
als je naar jezelf in de spiegel kijkt heb je het gevoel als of er een vreemde staat.

Heb een paar weken thuis gezeten en nu sinds paar weekjes weer langzaam aan begonnen met werken, ook doe ik de therapie met HyperVen en probeer niet zoveel
te letten op depersonalisatie/derealisatie gevoel en moet zeggen dat het gelukkig steeds
minder (erg) wordt!

Sterkte allemaal!

Yvette,

Ik heb exact hetzelfde. Het is amper uit te leggen aan iemand die er geen last van heeft want het is haast niet in te beelden.
Ben bijvoorbeeld 1.5 week terug 2 weken op vakantie geweest. Als ik daar nu op terugkijk lijkt het wel of het niet gebeurd is. Het is dat ik weet dat het gebeurt is maar het lijkt net of ik er al die tijd niet echt was. Alsof ik de tijd niet meer bewust heb meegemaakt.

Erg vaag allemaal he ..

Hallo
het stelt me al best wel gerust dat er mensen zijn met precies hetzelfde! Ben gister dusook naar de dokter geweest en die heeft me nu doorverwezen naar een fysio.
Ik ben dus niet zo ver dat ik HyperVen ga doen. Ik probeer eerst dit. Ik maak me verder ook weinig druk over de hyperventilatie zelf, want ik heb gelezen dat het totaal geen kwaad kan en ik hoef er dus niet bang voor te zijn. Ik vind alleen die rare realiteit zo irritant. Mijn moeder schijnt vroeger ook een jaar lang zo erg hyperventilatie gehad te hebben dat ze de straat niet meer opdurfde en zelfs de schuur te ver was. maar ze heeft voor zover ik weet nooit depers. gehad. (Ze leeft ook niet meer dus ik kan het niet vragen.) Maar het enige wat ik nog absoluut van iemand wil horen is: gaat het 100% over??????? Waarom heeft niet iedereen dit die hyperventilatie heeft?
Ik hoop dat iemand me kan helpen!
xx Yvette

Het is te genezen zegt men alhoewel ik zelf ook nog niet genezen ben.

Voor wat betreft waarom niet iedereen deze klachten heeft kan ik je zeggen dat iedereen zijn eigen klachten heeft/beleeft. De een heeft ook veel meer klachten dan de ander. De ander heeft er misschien weer wat minder maar zijn de klachten extremer.

Het gevoel van in een film zitten of denken niet alles bewust mee te maken is echt een kenmerk van iemand die chronische hyperventilatie heeft.

Hallo Yvette,

De oorzaken/'>oorzaak van de-realisatie en depersonalisatiegevoelens bij hyperventilatie, ligt hem in het feit dat door hyperventilatie de bloedvaten vernauwd zijn. De hersenen krijgen dan te weinig bloedvoorziening, waardoor bepaalde functies afnemen (bijvoorbeeld: je gaat wazig zien). De gevoelens kunnen ook voor komen als je teveel stress hebt opgedaan (vaak gaan hyperventilatie en stress ook hand in hand).

Iedereen ervaart op zijn eigen manier de klachten. Niet iedereen is hetzelfde. Mensen met dun bloed ervaren minder snel klachten van verminderd functioneren van de hersenen. Maar die ervaren andere klachten weer erger. Iedereen is verschillend en daar komen ook de verschillen in klachten vandaan.

Ik hoop dat de fysio jou gaat helpen, maar eerlijk gezegd ben ik bang dat dat een teleurstelling wordt. De "gewone" manier van behandelen bij fysiotherapie verandert namelijk niets aan de instelling van het ademcentrum. Vaak ervaren mensen tijdelijk wel enige verbetering en kan het verkeerd ademhalen worden afgeleerd. Maar op de langere termijn komen de klachten vaak weer terug (worden soms zelfs erger...).

Voor zover ik weet is de therapie met HyperVen de enige die echt ingrijpt bij de bron van het probleem van hyperventilatie: namelijk het ademcentrum. Dus misschien moet je HyperVen toch nog eens overwegen...?

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.