Hallo,

Ik sta voor een moeilijke beslissing. Omdat ik al een aantal jaren kamp met een angst/paniek stoornis met name m.b.t. lichamelijke klachten (hartziektefobie) en daar al 2 jaar intensieve therapie voor gevolgd (hier heb ik al eerder op dit forum over geschreven) heb ben ik onlangs weer bij de cardioloog terecht gekomen. Mijn klachten zijn de afgelopen 6 maanden toe genomen/veranderd. Ondanks dat ik meer in staat ben te ‘relativeren’ en mijn angst en paniek in een veel mindere mate aanwezig zijn in vergelijking met de eerste 2 jaar blijf ik overvallen worden door ‘hartklachten’. Dingen als hartoverslagen, transpireren, snelle hartslag, steken, druk, pijn in de borst zijn zo langzamerhand ‘gewoon’ geworden (voor zover dat mogelijk is). Ik ben daarvoor in de 2 voorgaande jaren tot 2 maal toe door 2 verschillende cardiologen gezien en heb daar een aantal onderzoeken ondergaan (inspanningsecg, holterkastje, echo van het hart, lichamelijk onderzoek) waarvan keer op keer de uitslag goed was. De afgelopen maanden echter ben ik een aantal malen naar de EHBO gegaan daar ik een behoorlijke druk midden op mijn borst kreeg tijdens inspanning of na inspanning, al dan niet uitstralend naar hals en kaak. Na onderzoek aldaar (long/hartfoto’s, bloedonderzoek, ecg, etc.) bleek ook elke keer niets te vinden. De laatste keer kreeg ik van de dienstdoende cardioloog toch een verwijzing mee om nogmaals een inspanningsecg te laten maken omdat de klachten zich voornamelijk bij inspanning/stress openbaren en ik op deze manier ook niet ‘gerust gesteld’ word. De fietstest heb ik een maand geleden gedaan, ik kreeg vrij direct al een lichte druk op mijn borst maar kon de fietstest uitfietsen (met een inspanning hoger dan wat ik zou moeten kunnen fietsen) en de druk op mijn borst veranderde hierbij niet. Vorige week moest ik terug komen bij de cardioloog die mij eerst onderzocht en daarna ‘opende’ hij mijn dossier. Eigenlijk direct kwam hij met het voorstel tot een hartcatheterisatie….Ik was perplex eerlijk gezegd, schrok me de kolere. De reden hiervoor vroeg ik hem? Voornamelijk ‘geruststelling’ en omdat de onderzoeken die gedaan waren ‘slechts’ 70-80% zekerheid kunnen geven of er wel/niet sprake zou kunnen zijn van bijv. Angina Pectoris en ik toch die klachten blijf houden. Ik vroeg hem of dat ‘normaal’ is, een dergelijke risicovol onderzoek te verrichten….met name voor iemands geruststelling??? Daar ging hij niet precies op in, wel wordt er vaker een catheterisatie uit gevoerd bij mensen bij aanhoudende klachten waarbij met andere onderzoeken niets gevonden kan worden. En nu? vroeg ik hem. Ik moest er maar eens over nadenken, kreeg documentatie mee over het onderzoek en mag hem terug bellen als ik dat onderzoek ‘wil’. Pfff, wat een keuze…Ik kom er maar niet uit, probeer de voordelen tegen de nadelen tegen elkaar af te wegen maar het blijft zo’n beetje 50%-50%. Ik vroeg me af of iemand die dit leest ook dit onderzoek ondergaan heeft (en met welke redenen….) en wat zijn/haar ervaringen zijn. Ook ben ik wel benieuwd wat ‘anderen’ van dit verhaal vinden (is wellicht moeilijk gezien er maar weinig informatie over mijzelf in dit verhaal staat) en wat jullie zouden doen? Niet dat ik me daar helemaal zou laten leiden, het blijft uiteindelijk mijn keuze met mijn redenen om het wel/niet te laten doen. Nog even wat ‘feitjes’, ben dus een vrouw van 28 jaar, ben nooit bekend geweest met enige (erfelijke) ziekten, er komt dus ook niets in mijn familie voor zoals; hart/vaatziekten, hoog cholesterol, hoge bloeddruk, suikerziekte, etc. Ik was tot een jaar of 3 geleden redelijk sportief, onlangs heb ik dit weer een beetje op kunnen pakken. Ik slik wel medicatie voor de angst/paniekstoornis. Ik rook maar verder is zijn mijn eet/drinkgewoontes redelijk gezond te noemen.
Ik hoop op wat reacties,
Groetjes.

Jeetje Roos,

Dat is een heftig verhaal.
Ik vind het nog al niet wat om zo'n onderzoek te doen als daar geen aanleiding voor is.
En denk je dat je daarna dan wel gerustgesteld bent, als ze niets vinden?

Gebruik je trouwens al HyperVen? De reden waarom ik je dat vraag is, dat jouw klachten bij mij ook aanwezig waren. Maar door het gebruik van HyperVen, nu 10 weken, in grote mate wegblijven.

Zou je dat niet eerst proberen, voordat je zo'n heftig onderzoek laat doen?

Ik vind het heel moeilijk meis.
Ik wens je veel succes met je beslissing.
Ik hoop ook dat andere mensen je raad en advies kunnen geven.

Liefs Ellen

halo roos,

[:]:||[/:]wat kan ik mij toch boos maken door de ontwetend heid van (gespecialiseerde ) artsen. Ik zou gewoon eens advies vragen of je die zuurgraat in het bloed kan laten meten, daar weet Rob alles van. Ik hoop dat hij daar antwoord op heeft. Verder kan ik mij bij Ellen aan sluiten. Ik heb ook een aan tal keer [:]?[/:][:]?[/:][:]?[/:] autogene therapie gehad.Dat hielp maar even. Maar dat komt omdat je het eigenlijk te kort volgt, en je dan geen buffers opbouwt. Ik ben nu een maand met HyperVen bezig, maar ik moet zeggen dat er heel langzaam wel verandering bemerk. Die signalen naar je hersenen, moeten eerst weer helemaal geressed worden. En dat duurt toch even. Succes meiske.... enne laat je er niet onder krijgen, tijd...tijd...tijd.
[:](Y)[/:]groetjes moos

Gistermorgen had ik (was zondag al begonnen, 's avonds) flinke druk midden op borst en ik bleef maar zweten. Ik ben naar de dokter gegaan, die heb ik vanuit de auto gebeld. Eventjes de bloeddruk op gemeten door de assistente daar en die zei gelijk van het is vast spanning, bel maar als het wel nog erger mocht worden....pfff. Nou, een uur daarna thuis geweest maar e.e.a verergde. Het ging uit stralen naar hals en kaak en mijn linkerarm ging heel gek doen, ging branden tot in mijn vingers. ik weer gebeld, ik moest langs komen voor hartfilmpje (bij dokter). ik zo goed en kwaad als het ging daarheen gegaan, moest ik even wachten en toen kwam mijn eigen huisarts mij op halen en ze gaf me geen hand en ze zei toen ze voor me uit liep, dit kán niet zo door gaan, je hebt niets, etc. Dus ik ging zitten en zeg, ja maar, ik belde daarnet en er moest een hartfilmpje gemaakt worden. Nee, dat gaan we niet weer doen zei ze en nog wat dingen. Ik zeg, dus ik ben in deze 'staat' voor niets helemaal hier heen komen rijden? Ja zegt ze. Ik zeg dan weet ik niet meer wat ik hier doe en ik ben op gestaan en weg gelopen.

Maar goed, pijn was er niet minder op geworden en ik kwam echt overstuur thuis, wist niet meer wat ik moest doen. Een vriend van mij gebeld en die zou rond 4 uur hier zijn. Ik ging me in de tussentijd niet veel beter voelen. Op een gegeven moment maar even op bed gaan liggen. Toen kreeg ik zo'n verschrikkelijke pijn, nog nooit mee gemaakt. Het was als het ware alsof ze heel strak een riem vlak onder mijn borsten aan trokken (ook onder je botten enzo daar, dus je kan er niet 'bij') met de grootste druk/pijn precies onder/naast linkerborst. Het leek alsof ik niet kon doorademen, ging heel zwaar ademen, werd helemaal af gekneld. Toen was die vriend er en ik kon nog net de deur open maken. Hebben we even hier gezeten maar hij zag ook dat ik niet wist waar ik het zoeken moest van de pijn. Maar ik durfde niets meer, zelfs niet meer naar de auto lopen. Toch uiteindelijk gedaan en naar de ehbo gegaan. Daar werd ik gelijk op gevangen en gelijk aan gesloten, bloed afgenomen, filmpje gemaakt etc. we waren daar rond 5 uur. Toen kwam er een cardioloog bij en ging mij onderzoeken en veel vragen stellen en toen ging ze weg om mijn ecg met de vorige (die er eerder gemaakt waren in de afgelopen paar maanden) te vergelijken. Er was overigens niets (heb ik haar gevraagd) vreemds te zien en ook geen sporen van hartschade in mijn bloed. Mijn bloeddruk werd daar steeds lager, hartslag ook en ik zakte tot een paar x toen bijna weg. Toen ging ze 'overleg' plegen met een andere cardioloog, ik dacht waarom? Want ze moest daar even op wachten want hij was met een 'ingreep' bezig. Toen kwam ze terug (was inmiddels 22 uur) en zei dat ik wel naar huis mocht maar dat ze morgen (vandaag dus) de secretaresse van mijn eigen cardioloog zou informeren en er voor zorgen dat er deze week nog een spoed katheterisatie plaats gaat vinden :-(

Toen we thuis waren ging het eigenlijk niet zoveel beter met me, het is een paar uur iets rustiger geweest. Vlak voor ik naar bed ging begon ik weer ontzettend te zweten. Eenmaal in bed kreeg ik weer die afgeknelde ademhaling. Even met een vriend gebeld, dacht even wat afleiding. Maar kreeg het steeds slechter, kreeg ontzettende maag/buikpijn (ook weer heel hoog) en was vreselijk misselijk. Op een goed moment op mijn zij gaan liggen, was en ben zo moe. maar toen kreeg ik zo'n pijn op mijn borst, zat gelijk weer recht overeind in m'n bed. Toestanden dus. Uiteindelijk rond een uur of 4 in slaap gevallen. Vanmorgen vroeg stond de wekker al want er wordt vandaag een bed hier bezorgd. En ik was eigenlijk al direct weer zo naar, heb nu een lichte pijn maar ontzettend misselijk en continue koud, zweet aanvallen. Ben zo ontzettend bang nu, niet paniek ofzo. Ben er heel anders onder dan voorheen. Het voelt ook echt niet meer goed, ben er heel ziek van. Weet niet goed wat ik moet doen. Ik kan of weer naar ehbo gaan waar ze me denk ik gelijk op zullen nemen (?) of ik kan bellen naar eigen cardioloog wanneer katheterisatie plaats vindt omdat ik me zo rot voel.

Dat van die 'riem' he, dat is ook het gevoel wat ik vaak lees dat mensen hebben die een infarct door hebben gemaakt (of ook van hyperventilatie????). Dat de pijn dan op die manier te voelen is, alsof er een riem wordt aangetrokken vlak onder je borsten en alsof je bijna stikt terwijl je wel door ademt, maakt het wel eng.
Vond ook nog een goeie site onlangs met o.a. deze omschrijving;
Angina pectoris is een stekende pijn middenonder in de borstkas, die het gevoel geeft niet meer te kunnen ademen omdat de pijn anders erger wordt. In feite maakt een normale ademhaling weinig verschil, omdat de pijn van de hartspier uitgaat. Een ernstige vernauwing van de kransslagaders zal meestal voor het eerst klachten veroorzaken als de zuurstofbehoefte is toegenomen, zoals bij inspanning of stress. Het hart moet dan sneller werken om het zuurstoftekort teniet te doen. Er ontstaat dan een beklemmende pijn op de borst Het drukkende, snoerende gevoel treedt meestal meer op de voorgrond dan het pijngevoel. Vaak straalt de pijn uit naar linkerarm of linkerhand of hals en kaken, soms ook naar rechterarm en bovenbuik. Pijn links in de borst op de plaats van het hart is meestal geen angina pectoris, evenmin als pijn in rust, want angina pectoris treedt vooral bij inspanning op.

Moeilijk allemaal.....ik realiseer me ook dat AP maar een paar minuten duurt en dat klopt niet met 'mijn' klachten, die waren er af en aan vanaf zondagavond. Maar goed, dan ga je denken aan iets anders......een infarct dus. maar ja, ze hebben geen beschadiging van hartcellen gevonden in bloed dus dat kan nauwelijks het geval zijn. hoe ik me nu voel en gisteravond denk ik zelf aan het volgende;
dat ik dus al een paar x in één dag tijd een aanval van AP heb gehad (hevige pijn die na een tijdje minder wordt en de uistralingspijn verdwijnt dan helemaal, nix meer te voelen aan hals/kaak, ook zo vreemd, dat zou toch moeten blijven hangen als het gewoon spierpijn zou zijn?) maar dat er een 'infarct' nadert, omdat ik het steeds vaker achter elkaar krijg. Zoals vann8......wat een ellende was dat...Zou dat kunnen….deze theorie van mij……?

Pfff......ben radeloos. Iemand die hier hypersymptomen in herkent of juist niet?.......

Hoi roos,wat een verhaal zeg!wat erg naar allemaal voor je.Ik kan je wel zeggen dat ik zeker wel een paar dingen herken in mezelf,ik heb ook soms dat ik een aangsnoerd gevoel krijg en dat het uitstraalt naar mijn linkerarm,gister had ik bv nog op de fiets zo,n akelige pijn in mijn kaken terhoogte van mijn jukbeen,dus ik wilde zo snel mogelijk naar huis,eenmaal thuis zakte het wel af,maar ik ben ook elke dag erg misselijk,dat gevoel begint al als ik opsta en heb het bijna de gehele dag...........maar weet je?ik denk gewoon dat het uit/bijwerkingen zijn van de accute hpv,en sommige mensen hebben dat echt al jaren elke dag,ik heb verschillende sites bzocht en heb zulke verhalen gelezen,ook van een man die net als jij elke dag zich zo naar voelt dat hij erg bang was voor een hartaanval,en ook al door de hele molen was gegaan,maar er werd niks gevonden.Als je hart beschadigd zou zijn zou de cardioloog het zeker wel zien,en misschien ga je je door wat ik je nu nog ga zeggen wel ietsje beter voelen,ik weet niet precies hoelang je die klachten al heb maar als het een dreigend hartinfarct zou zijn ,dan zou je allang opgenomen zijn geweest,want een hartinfarct trekt 9 van de 10 keer niet vanzelf weg,en er zijn dan twee kenmerken waaraan je dat kan zien,aan een hele bleke kleur en vaak blauwe lippen.Nou meid,ik wens je het allerbeste,ik weet natuurlijk hoe je je voelt,want ik heb zelf al bijna 12 jaar last van hpv,mocht je meer willen weten,schrijf me dan.



veel liefs en groetjes,karin

Hallo Roos,

Heb je überhaupt wel eens aangestuurd op een onderzoek naar hyperventilatie? Want dat mis ik namelijk in jouw verhaal. Van alles is onderzocht maar geen hyperventilatie...? Als jouw kooldioxidelevels (zuurgraad) van het bloed extreem laag zijn, kan dat tot (zeer) ernstige klachten leiden. Daarmee wil ik niet zeggen dat het niets iets anders kan zijn, maar een onderzoek naar hyperventilatie lijkt mij zeker op zijn plaats. Misschien kan dat onderzoek nog voor die catherisatie worden gedaan. Blijkt dan dat er inderdaad een extreem lage koolzuurspanning is, wordt het al een stuk waarschijnlijker dat het hier inderdaad om hyperventilatie gaat. Bespreek dat eens met die cardioloog. Neem eventueel het artikel van Drs. Snitslaar mee dat je van de site kunt downloaden. Dring aan op onderzoek en laat je niet afschepen. Je hebt er recht op!

Veel sterkte en ik hoop dat het inderdaad "alleen maar" hyperventilatie is, want daar hebben we sowieso een goede oplossing voor...

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.