Hallo,

Ik heb al een tijd lang last van klachten/pijn op de borst, tot op heden altijd ‘te wijten’ aan chronische hyperventilatie/spanning. Ben in oktober vorig jaar compleet ‘gescreend’ door een cardioloog (fietstest,ecg,echo,holter). Dit jaar ben ik al een aantal malen op de ehbo post geweest met drukkende pijnklachten op mijn borst, de laatste maand dikwijls ontstaan tijdens of juist NA inspanning (half uurtje/kwartier erna bijv.). Op de ehbo posten werd na grondig onderzoek (ecg, foto's, bloedonderzoek etc.) gelukkig nooit iets afwijkends gevonden. De laatste keer heeft de cardioloog aldaar mij toch weer een verwijzing voor een inspanningstest gegeven, voor de zekerheid. Ben daar gisteren geweest, om te fietsen dus. Heb ‘goed’ gefietst, 180 Watt (schijnt oke te zijn voor iemand van 28 en alle andere belangrijke factoren die dat bepalen). Ik kreeg na 2 minuten een lichte druk in het midden van mijn borst, eigenlijk een beetje om het borstbeen heen. Deze verdween echter niet tijdens het vervolg van de fietstest noch werd deze erger. De test liet niet e.o.a. zuurstoftekort zien ofzo. Toen ik thuis kwam werd de druk weer wat meer (het is wel eens erger geweest, dat wel). Ik sprak met de assistentes daar over of het mogelijk is dat je een drukkend gevoel kunt krijgen NA inspanning (dus wat pas later op treedt dan binnen de 6 minuten waarin je daar zeg maar ‘tot rust komt’ terwijl je nog aan gekoppeld bent tijdens het onderzoek) t.g.v. bijv. angina pectoris. Dit was/is niet gebruikelijk, ze stellen niet voor niets die 6 minuten in, maar ja, zij zijn ook geen cardioloog benadrukte ze en niets in onmogelijk…Tja, begrijp ik ook wel, maar vind dit wel moeilijk nu. De cardioloog zelf zal er een dezer dagen na kijken maar ik krijg pas over een week of 5 de uitslag van hem. Zit eigenlijk nu weer met ‘mijn handen in het haar’, denkend of ik nu naar de ehbo moet gaan ja of nee? In hoeverre heeft deze test nu e.e.a. uit gesloten? Ik bedoel, moet/kan ik me er nu bij neer leggen dat hetgeen ik voel tijdens of na inspanning veroorzaken/'>oorzaakt wordt door bijv. spierspanning, verkeerde ademhaling etc.? Of moet ik nu alert blijven omdat er wel degelijk een mogelijkheid is dat e.e.a. zich bij mij zo ‘uit’ t.g.v. een mankement aan het hart? Pfff, ik weet het nu niet meer, misschien dat dit over komt als bijna ‘zoeken naar een reden voor de pijn’, maar feit blijft dat dit wel het patroon is bij mij (pijn na inspanning bedoel ik dan)…Iemand die me daar iets meer over kan uitleggen? (hoe dat zit met zo’n test bijv., waar je vanuit kunt gaan?).

Ik lees al een tijdje de berichten hier op het forum (en ook de rest van de site heb ik gelezen). Als er vragen m.b.t. pijnen in de borststreek zijn wordt er geantwoord door HyperVen dat er uiteraard medisch naar ‘gekeken’ dient te worden alvorens van de diagnose hyperventilatie uit te gaan, in de vorm van een doktersbezoek en een ECG. Hierbij vraag ik me nu wel af of dat dan voldoende is (gezien mijn verhaal van hierboven)? Overigens is het misschien goed te vermelden dat ik sinds 3 jaar een angst/paniekstoornis heb met name m.b.t. mijn ‘hart’ (ook wel een hartziektefobie genoemd), chronische hyperventilatie en nog een aantal dingen. Ik heb hiervoor zeer intensieve therapie gevolgd (bijna 2 jaar lang dagelijks in de vorm van deeltijdtherapie/vrijwillige opname in een psychiatrische kliniek) en ook nu ben ik nog bezig. Ik loop bij een haptonoom, heb 2 maal in de week sporttherapie onder begeleiding van een fysiotherapeut en kom 1 maal in de week bij een psycholoog. Gedurende deze 3 jaren ben ik nooit klachtenvrij geweest, de klachten die de eerste jaren zo allesoverheersend waren (en de paniek veroorzaken/'>oorzaakte) daar ben ik nu aan ‘gewend’ en daarvan weet ik dat het psychosomatisch is (alhoewel het eigenlijk nooit went helaas).
Sinds begin van dit jaar ben ik behoorlijk gaan tobben en ben ik noodgedwongen weer meer in het ‘medische circuit’ terecht gekomen. Ik weet nu echt niet meer (mede gezien het in mijn ogen meer en meer realistisch worden van mijn klachten m.b.t. mijn hart, de pijn bij inspanning met name, tot voor een paar maanden geleden waren geen van mijn klachten inspannings gerelateerd, ‘het’ kwam en ging ten alle tijden) wat ik van mijn klachten moet denken. Ook nog een vraag; is het ook mogelijk dat klachten op de borst t.g.v. chronische hyperventilatie zich bijv. alleen uit bij of na inspanning? Dat vindt ik namelijk zo moeilijk te geloven. Ook weer een kanttekening, ook nu bijv., nu ik dit zit te tikken (en daarmee zeg ik dus dat ik nooit klachtenvrij ben eigenlijk) heb ik een zwaar gevoel op mijn borst, soms juist een ‘trekkend’ gevoel, soms steken in de hartstreek of onder mijn linkerborst, ik heb al die jaren al een extreme vorm van hart ‘overslagen’, mijn hart kan op ‘hol’ slaan, kaken kunnen verkrampen, transpireren, ben nu alweer een aantal weken achtereen ontzettend duizelig en zo kan ik nog wel even doorgaan. Maar nogmaals, de pijn/druk die dus ontstaat bij inspanning, die is ‘anders’.
Ik ben bang dat dit misschien nogal een ‘onsamenhangend’ verhaal is geworden maar toch hoop ik op wat reacties hier. Overigens ik ben een vrouw van 28 jaar, zit nu al 2 jaar in de WAO en woon alleen in Rotterdam.
Alvast bedankt voor eventuele reacties.

Alvast bedankt.

Hallo Roos,

Zou het niet kunnen dat je na inspanning verwacht dat er klachten zullen zijn en dat ze om die reden ook werkelijk ontstaan? Je spant je in en vervolgens ga je je fixeren op je lichaam, of je iets voelt.

Je hebt al verscheidene malen een inspanningstest gedaan, waaruit is gebleken dat er niets met je hart aan de hand is. Tevens heb je al jaren een 'hartziektefobie'. Zou het feit dat je al jarenlang bang bent, zonder dat je werkelijk hartklachten hebt gehad, geen teken voor je moeten zijn dat je je zorgen maakt om het verkeerde probleem?

Probeer je erbij neer te leggen dat je een goed werkend hart hebt en concentreer je op het werkelijke probleem, de fobie, die ervoor zorgt dat de kwaliteit van je leven zo wordt beheerst door angst. De therapieën die je hebt gevolgd en die je nu nog volgt, lijken niet het beoogde effect (gehad) te hebben. Het zou misschien een goed idee zijn om, in overleg met de huisarts of een ander kundig persoon die je vertrouwt, op zoek te gaan naar alternatieve therapieën om van je fobie af te komen.

Heel veel sterkte!

Barry [:][/:]

Hallo Roos,

Dat is een heel verhaal wat je daar typte. De essentie van jouw verhaal is echter dat je een hypochondrische angst hebt ontwikkeld, dat er "iets" met jouw hart mis is (ondanks de onderzoeken). Hypochondrische angsten komen heel vaak voor bij mensen die chronisch HyperVentileren. Deze angsten onstaan vaak na dat de eerste klachten zich manifesteren. Vaak krijgt de angst dan de vorm van angsten gerelateerd aan het hart. Dat komt weer omdat door pijn en steken in de borst de focus op het hart wordt gelegd.

Wat mij voor jou de beste eerste stap lijkt te zijn, is om onderzoek te laten doen naar hyperventilatie (zie de site voor meer info). Daarmee kan je vast laten stellen dat het inderdaad hyperventilatie is. daarmee wordt dan meteen heel veel verklaard, waardoor je een stuk duidelijkheid krijgt. Als het inderdaad hyperventilatie is, kan je de therapie met HyperVen gaan doen om er van af te komen. In onze ervaringen verdwijnen - welliswaar in een later stadium - vaak ook de hypochondrische angsten.

Roos, veel beterschap toegewenst!

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

hallo Roos,
Ik heb je verhaal gelezen en ik herken het heel erg.Ook ik heb maandenlang last gehad van hyperventilatie en daardoor zijn er bij mij ook doodsangsten en angst voor allerlei ziekten ontstaan.Ik dacht bij elk pijntje in mijn lichaam dat ik een of andere ernstige ziekte had.Ook na veel gepraat te hebben met mensen voelde ik alsof ik niet serieus werd genomen.Kon maandenlang niet meer functioneren omdat ik dacht dat er werkelijk wat met mij aan de hand zou zijn en ik wist maar niet wat,kon alleen maar huilen en vroeg me alleen maar af waar ik naar toe zou gaan als ik werkelijk ziek zou zijn en kwam te sterven.

Maar nu ben ik echt verlost van al deze ellende,en echt waar..wat Barry zegt is ook echt zo,wat jij je verbeeld ga je ook echt voelen.Het was voor mij echt een overtuiging omdat nadat ik met iedereen had gesproken en niemand me bleek te begrijpen dacht ik bij mezelf "de enige die me zou kunnen begrijpen is God als hij uberhaubt bestaat"dus ging ik op onderzoek uit om Hem te leren kennen en door hem mezelf te leren kennen.En echt waar Ik hoorde over God en Jezus Christus,ik legde me leven in Zijn handen en Hij verloste mij.Nu op dit moment ben ik 2 jaar verder en leef nog steeds in zijn wil en maak me niet druk meer en daarom heb ik ook geen pijn meer.Het is echt iets geestelijks.Ik weet hoe vreselijk het is om zo te leven.Ik merk het nu ook nog steeds dat als ik iets voel ergens en ik ben me zorgen aan het maken komen er ook weer heel even gedachtes doior mij heen van allerlei ziektes,maar nu kan ik het oprecht in gebed brengen en het verdwijnd als regen voor de zon.En als ik nu kom te sterven weet ik dat het werkelijk mijn tijd is om te gaan en dat ik me geen zorgen hoef te maken,want ik zal in goede handen zijn.Dat is mijn rust die ik gevonden heb en de reden waarom ik er nu mee kan leven.Ik hoop dat je het serieus neemt wat ik vertel en dat je het van me aanneemt.Het is de waarheid en het zal jou ook redden,je hoeft het alleen te willen en God te accepteren.
veel liefs,Jennyca

beste roos je hoeft het niet te geloven maar ik zit met precies het zelfde verhaal of had ik het zelf geschreven nu zit ook weer met pijn aan borstbeen armen nek rug ook mijn hart slaat op hol als ik me te druk maak ik heb daar sotacor voor ik ben net als jij nooit klachten vrij eigenlijk al 30 jaar niet ik ben een man van 46 jaar ,aan mijn verhaal heb je niets maar ik wou je laten weten dat er meer mensen zijn die het wel exstreem hebben zoals jij ik wil maar zeggen dat wij de artsen eens moeten geloven en proberen de chronische hyperventilatie onder controle te krijgen al valt het niet mee.kop op schouders er onder !

groeten Thijs

Hallo allemaal,

Ik zit hier ook zo'n beetje mee.
Heb in die jaren ook een hartfobie gekweekt ,zoals sommige dokters het zeggen.

Heb ook nogl flinke last van aanvallen van overslagen , nu is het wat rustig , maar een tijd geleden had ik het niet meer .

Ik hou mijn verhaal kort , maar ik heb ook verschillende therapien gehad daarvoor
Heb ook een angst en paniek stoornis, en dit zegt natuurlijk heel veel .

krijg ook wel eens ontzettend kramp op mijn borst \rug, tussen de schouderbladen, ik krimp dan helemaal ineen, het duurt enkele seconden.

De dood houd me elke dag bezig .....alleen al die angst....

Ik heb dit allemaal net als Thijs ,zo'n beetje een 25 jaar lang.

De laaste 3 jaren ben ik actief op verschillende forums geweest ,net als deze.

Er is ontzettend veel van me afgevallen , door al die lotgenoten.
Ga er beter mee om , daarmee bedoel ik de overslagen, niet de angst en paniek.

Heb ook een sociale fobie , niet zo heel ernstig , maar ik durf bijna nergens alleen naar toe.
Heb ook jaren thuis gezeten ..........depressies en zo.

Wat dat betreft gaat het een stuk beter, heb geen last meer van depressies.

Ik houd het hierbij anders wordt het een dagboek .

Roos, je bent echt niet de enige meid, er zijn veel lotgenoten.
Ik denk dat het allemaal h.v is , ja, het richt wat aan .

Mijn hart slaat ook over bij het sporten.
Heb ook haptomonie gedaan.

veel sucses annette

beste roos, een heel herkenbaar verhaal. Het drukkende gevoel tijdens typen of na dat fietsen zou hel goed te verklaren kunnen zijn. Ik had het zelfde tot ik me er bewust van werd dat ik tijdens het typen mijn armen teveel inspande en dus teveel kracht op de spieren zette. Hierdoor kreeg ik na afloop dat drukkende gevoel omdat de spieren dan verkrampt waren. Ook word ik s'morgens soms wakker en heb dan s'nachts blijkbaar met mijn armen over elkaar geslapen, zo erg dat mijn duimen in mijn bovenarm gedrukt staan. Het duurt dan soms de hele ochtend dat de verkramping van mijn bovenarmen of borst weer verdwenen is.[:][/:]

De pijn op de borst is echt een heel herkenbare klacht.
Ik loop er ook al ernstig lang mee rond. Het gaat er een soort van bijhoren.

Annette een vraagje, ik las dat bij jou ook tijdens het sporten de overslagen er zijn.
Ik heb dat ook en ook altijd erna nog.
Maar ik heb ergens gelezen dat het bij inspanning juist minder of weg moet zijn omdat die hartspieren dan geen kans hebben om die eerdere slag te maken en gewoon in het ritme meegaan.
Dat maakt me dan weer angstig om te gaan sporten.

Hoi Jolanda,

Bij mij is dat ook tijdens het sporten , en ook daarna ja.
ik heb een tijdje hard gelopen ,en een keer is het gebeurd dat ik stopte ,om dat ik uitgelopen was, toen een heleboel overslagen kreeg .

Had er gelijk genoeg van , heb ook niet meer hardgelopen.......ik vind dit zo erg he.......
dus ik durf ook niet te sporten, net als jij.

Ik hou dus ook mijn hartslag in de gaten he......op het moment dat ik weer eens wil beginnen .......poeh er komt geen eind aan .....

Altijd dat gekontroleer van je hartslag ........zucht.......[:]Tja[/:]

Gr annette