Beste allemaal,

Ik ben een vrouw van 29, ben getrouwd, heb een dochter van 1 jaar. Mijn leven is fantastisch, maar wordt beperkt door de 'hyperventilatie'.

Ik denk dat het nu zo'n 8 jaar geleden is dat ik voor het eerst in de supermarkt klachten kreeg: oren begonnen te suizen, het werd me zwart voor de ogen. Ben naar buiten gevlucht en thuis rustig gaan liggen. Ik was mij niet bewust van een foutieve ademing op dat moment. Ik kreeg vervolgens ook 'paniekaanvallen' in de trein en ging situaties vermijden: het ging een eigen leven leiden. Het was zelfs zo erg dat ik bijna niet meer alleen naar de w.c. durfde in een kroeg. Ik rookte destijds ook. Nu niet meer. De huisarts zei mij dat 1 keer foutief ademen al op hyperventilatie duidt. Nu ben ik beroepshalve opgeleid met een correcte, lage en rustige ademing (deze had ik ook al). Deze kan ik ook zeer goed oproepen en controleren. Ik blijf echter de angst houden van een nieuwe aanval. Ik ben een keer of 6 naar een psycholoog geweest. Ik heb daar wel iets van geleerd, maar ben er absoluut niet mee geholpen.

Op dit moment heb ik ermee leren leven: ik ben een stuk vooruit gegaan. Ik durf bijna alles weer, maar alleen op de boot naar een van de waddeneilanden, zal ik denk ik nooit meer doen. Of alleen in de auto een paar uur rijden naar een bestemming, nou nee..Als ik me gezond, uitgeslapen en sterk voel, kan ik er beter tegen vechten dan wanneer ik vermoeid ben. Ook is het een golfbeweging: als ik weer een aanval heb gehad, moet ik weer in het dal beginnen. Feit is dat het elk moment van de dag in m'n kop zit en dat vreet een energie! Ik vind het leven te mooi en te kort om hiermee opgescheept te zitten, maar ik ben bang dat ik het m'n hele leven zal houden...
Ik wil nog een poging doen er iets aan te doen. Wat is jullie advies?
Is bovenstaande herkenbaar?

Groeten en bedankt. Ik heb alweer veel geleerd van deze site.

Uw verhaal is heel erg herkenbaar! U balanceert waarschijnlijk op de rand waarbij het bloed alkalisch wordt. Als u uitgerust bent (goede nachtrust) heeft u een hele kleine kooldioxide buffer waarmee u het even kunt volhouden. Maar zodra u weer belast wordt, zal de buffer weer verdwijnen en komt de hyperventilatie weer terug. Heel veel mensen leven op die rand en zijn daarmee zeer gevoelig geworden voor de omstandigheden. Dit probleem wordt veroorzaken/'>oorzaakt doordat uw ademcentrum is ingesteld op een te lage zuurgraad in het bloed... (zie meer info hierover op de site in de sectie "hyperventilatie"

De oplossing hiervoor is om het ademcentrum weer te leren om op een hogere zuurgraad in het bloed te reageren. Hierdoor kunt u weer een echte buffer opbouwen waarmee u weer net zo sterk kunt worden als u vroeger altijd geweest bent. De buffer vangt eventuele hyperventilatie op en wordt telkens weer aangevuld. Bootreisjes naar de Wadden en autorijden zullen u dan geen meer angst inboezemen.

De oefeningen om dit te bereiken zijn ontwikkeld door Drs. Snitslaar. Met het programma HyperVen kunt u de oefeningen zelfstandig thuis doen. Zie de website voor meer info over het programma en hoe u het kunt bestellen. Denk er wel aan dat de therapie vrij intensief is en ongeveer 4 maanden duurt. Het totale genezingsproces duurt meestal nog wat langer en is heel geleidelijk. De fobische vermijdingen gaan pas het laatst weg, namelijk als het zelfvertrouwen behoorlijk is toegenomen.

Opmerking:
Overigens is het proces waarbij mensen gaan HyperVentileren ook een geleidelijk proces, maar dat gaat meestal ongemerkt...

HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hallo,

In reactie op uw commentaar:
Ik ben van mening dat ik hyperventilatieverschijnselen op kan roepen. Sinds die allereerste keer zo'n 8 jaar geleden (wat spontaan gebeurde), heb ik niet meer spontaan een zogenaamde hyperventilatieaanval gehad. Als gezegd, het overkomt mij alleen als ik er veel over denk en op dat moment niet sterk genoeg ben: ik roep het als het ware op. Ik denk dat in mijn geval de hyperventilatie juist het gevolg is van de psychische klachten (angst).
Wat kan ik eraan doen? Het fysiotherapeutische verhaal beschreven op uw site, is mij wel bekend en kan ik goed uitvoeren.

Groeten.

Oorzaak en gevolg zijn vaak zeer verwarrend bij hyperventilatie. Meestal zijn psychische klachten de oorzaken/'>oorzaak ervan dat iemand gaat HyperVentileren. Later draait dat vaak om, de omstandigheden van mensen veranderen, mensen veranderen vaak - door hun klachten - zelf veel dingen, de psychische oorzaken/'>oorzaak is al lang verdwenen. Toch blijven de klachten: de hyperventilatie is oorzaken/'>oorzaak geworden in plaats van gevolg. Dit komt doordat het ademcentrum anders is ingesteld.

Als u zelf de hyperventilatie klachten kunt oproepen, bent u waarschijnlijk nooit genezen van hyperventilatie. Uw ademcentrum balanceert op een kritieke grens. U zegt dat u al een therapeutische behandeling doet of heeft gedaan? Welke behandeling doet u dan of heeft u gedaan? Ik raad u aan om een EMG onderzoek te laten doen om te zien of uw EMG kenmerken van latente tetanie vertoont. Chronisch HyperVentilerenden vertonen in een EMG onderzoek deze kenmerken. Daarmee kunt u laten vaststellen of u inderdaad een te lage tolerantie heeft voor kooldioxide. Als dat zo is, kunt u met de therapie met het programma HyperVen uw tolerantie voor CO2 verhogen en normaliseren.

HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.

Hallo

In april 2003 ben ik beroofd van mijn tas in amsterdam opzich deed het me niet zoveel op dat moment maar nu heb ik zoveel klachten.
Als ik een winkel binnen loop kijk ik eerst wat voor mensen er rond lopen en als ik dan voor mijn gevoel iemand zie die ik niet vertrouw ga ik die winkel niet meer in,ik durf niet meer in de trein ik ben bang dat de trein gekaapt word,het zelfde met een bus,zodra het donker wordt durf ik het huis niet uit,ben bang alleen thuis ik zie in iedereen een gevaar zelfs mensen die ik al ken,en ik kan opeens niet tegen liften ik durf de w.c. deur niet opslot te doen.
Ik ben best vaak draaierig ,mijn ademhaling gaat vaak mis voel me heel raar in mijn hoofd
en als ik bang ben ga ik helemaal shocken en krijg ik het koud.
Ik ben elke keer zo bang dat ik een enge ziekte heb of is dit hyperventilatie?
Ik weet niet wat ik moet doen.

groeten cheyenne

Hallo Cheyenne,

Fobieën en hyperventilatie gaan heel vaak samen. Sterker nog, de meeste mensen met fobieën hebben meestal ook last van hyperventilatie. Ik vermoed dat het bij jou een combinatie is van angst (gezien je ervaring met die beroving) en hyperventilatie. De angst heeft zich diep geworteld en is een eigen leven gaan leiden. Allerlei zaken die niet direct in verband staan met de wat je hebt meegemaakt, lijken nu in ene te maken te hebben met die ervaring. Hiervoor zou je de hulp van een psycholoog of psychiater kunnen inroepen.

Voor het fysieke aspect van de hyperventilatie kan je de therapie met het programma HyperVen gaan doen. Daardoor krijg je vat op hyperventilatie en kun je het fysieke probleem verhelpen. Dat geeft in ieder geval een stuk steun. Maar ook het psychische aspect heeft absoluut aandacht nodig. Je hebt ten slotte een traumatische ervaring gehad!

Cheyenne, veel beterschap toegewenst en ik hoop dat je hier iets aan hebt!

Rob Gravesteijn
HyperVen

Antwoorden die door HyperVen worden verstrekt, worden zo zorgvuldig mogelijk samengesteld. De antwoorden zijn gebaseerd op ervaringsdeskundigheid en kunnen niet worden beschouwd als vervanging van een consult, een behandeling bij een arts of medische informatie.