Hoi lieve allemaal,
Ik wil graag mijn verhaal met jullie delen en ook mijn vragen en angsten erin zetten.
Ik ben 4 jaar geleden, 3 maanden na bevalling van dochter, in een andere wereld terecht gekomen. Een wereld vol angst, aanvallen, en niet weten wat er gebeurt.
In de periode erna volgde veel medische onderzoeken, met name hart gerelateerd, omdat ik hier het meest bang voor was (ben).
Hier is niets uitgekomen en ik kreeg de stempel:
hyperventilatie/hypochonder/paniekstoornis.
Psychologen gezien, in alle soorten.
Weinig resultaat.
Alternatieve geneeswijzen : weinig resultaat.
Nu ben ik sinds vorige maand gestart met
HyperVen en dit doe ik heel trouw. Het voelt alsof dit een beetje het laatste redmiddel is, aangezien ik al ongeveer alles hebt geprobeerd.
Ik startte met 40 seconde en zit nu op ruim 80. Een hele verbetering dus, alleen ik heb zoveel angsten die terugkomen de laatste dagen.
Ik dacht juist dat ik de angst voor het hart wel een beetje te boven was, maar dit is verre van zo. Ik krijg ook allemaal
klachten terug zoals bijv pijnlijke gespannen kaken, die ik echt al maaanden niet hebt gehad. Het vervelende is, dat ik hierdoor weer ga twijfelen. Weer ga denken: is het toch niet m’n hart? Ik na ga of ik wel echt alle onderzoeken heb gehad, kortom obsessief met t hart.
Super irritant, want ik zou juist zo graag willen geloven en willen accepteren en toelaten dat dit ‘gewoon’
hyperventilatie is en dat het ooit goed komt. Maar wanneer? En komt het überhaupt ooit goed? Of moet ik hier mee leren leven, wat er weleens gezegd wordt door naasten. Ik denk dan ; die voelen niet wat ik voel, je kan hier niet mee leven. In ieder geval niet op een leuke en fijne manier.
Als je de moeite wilt nemen om te lezen en eventueel te reageren, super lief.
Warme groet
