Paasvakantie, voor velen een periode van rust en ontspanning. Het is dan ook niet vreemd dat de sociale media weer vol staan met superleuke foto's op wereldwijd verspreide bestemmingen. Ik bekijk deze met een dubbel gevoel. Een beetje 'jaloezie'! Wat zou ik o zo graag in hun plaats zijn: onbezorgd nieuwe deeltjes van de wereld verkennen. (Een beladen woord voor ons: onbezorgd). Dit jaar is het voor mij nog niet weggelegd. Mijn zakelijke kant wijt dit aan de financiële belasting door het kopen van een huis met de nodige aanpassingen, het feit dat mijn 13 maand oude zoontje hier rondhuppelt en dat mijn vriendin geen verlof heeft. Hoewel dit ook wel voor een deel klopt, wijt mijn geestelijke kant dit aan meer: de mentale belasting van chronische hyperventilatie. Dit brengt mij bij de andere kant van mijn misnoegen: de mentale kant van onze medaille. Hoewel ik sinds augustus vorig jaar weet dat ik fysiek gezond ben, lijkt het alsof de inertie in mijn lichaam er met uitstel voor zorgt dat mijn hoofd dit nog niet beseft. Ik geef je graag 2 voorbeelden. - Ik kreeg gisteren telefoon van mijn broer om vandaag te gaan fietsen. Het belooft een zonnige dag te worden en op het programma staat een ritje van een goede 60 km. Fijne vooruitzichten, maar mijn lichaam reageerde met ... wat als? Minder goed geslapen en hoewel ik er eigenlijk naar uitkijk, deze morgen opgestaan met meer hoofdpijn en duizeligheid dan normaal. - Eergisteren onze vliegtickets naar Barcelona geboekt. Deze zomervakantie gaan we namelijk richting Spanje. Mijn eerste zomervakantie sinds ik weet dat er geen ongewenste hersenactiviteit in mijn hoofd woelt. En hoewel ik er eigenlijk wel naar uit kijk.. wat als?

Die 'wat als' is mijn link tussen mijn gedachtengang en mijn fysieke gewaarwordingen. Wat als ik duizelig wordt op de fiets, wat als ik paniekaanval krijg op vliegtuig, wat als mijn derealisaties terugkomen terwijl ik in Spanje ben... enz. 10-tallen potentiële scenario's passeren de revue. EN mijn lichaam volgt... de druk in het hoofd wordt opgebouwd, het 'watte'gevoel in de hersenen steekt de kop op, mijn hartslag verhoogt en alles lijkt al weer wat minder 'echt'. Irrationele gedachten zorgen voor irrationele angsten: een mijn hoogsteigen mantra.

Zo wordt het minder leuk uitkijken naar... zo worden ook de vakanties iets minder leuk. Zo kijk ik naar foto's van anderen...

En ondanks dit alles ga ik proberen te genieten, beginnend met de fietstocht van vandaag. Blijven werken... en hopen dat beide zijden van onze medailles eens goud mogen zijn. Een medaille die wij zeker allemaal verdienen: voor moed, zelfopoffering en niet-aflatende inzet!

Reageren mag, graag zelfs!

Liefs

Hoi,

Heel herkenbaar!

Lijkt uitzichtloos hè......
En er komt met hele kleine stapjes toch verandering.
De stapjes en veranderingen zijn nog zo minuscuul dat het bijna lijkt dat er geen ruk gebeurt....
Maar, ik bemerkte gister bijvoorbeeld bij mijzelf dat ik “ gewoon” aan de waterkant stond, “ gewoon, gewoon” stond. Geen geduizel geen warmtestuwingen geen kortsluiting in mijn hoofd geen gedepersonaliseerd geen trillingen geen slappe zwalkende benen en het verdere scenario, gewoon NIET!

Ja, het was nog van korte duur en het gebeurde wel.....
Zo wens ik dat al die kleine stapjes uiteindelijk omslaan in reuze stappen. Dat gaat bij jou ook gebeuren, echt!

Tracht er bewust van te worden, hoe klein ook dat er momentjes zijn van verbetering, vier die momentjes ook al volgt daarna dat nare gevoel.....

Zet door met HyperVen, ik en vele anderen willen ook “O” zo graag een normaal gewoon leven met inderdaad aan beide zijden van de medaille blinkend goud!
Het goud komt vast, ik ga ervoor en jou lukt dat ook!!!

Liefs...

Zo herkenbaar! En het is ook zo vervelend he, want het beperkt je zo enorm in alles in je leven. Ik heb ook vaak dat ik erg veel zin in iets heb en op de dag zelf dan gaat t haast niet door alle spanning in mijn lijf.

Volg je iets van haptotherapie/yoga/ontspanningsoefeningen? Bij mij werkt dat naast de HyperVen ook goed. Zeker bij de hapto heb ik geleerd over wat je kan doen met die angstgedachten, hoe je ermee omgaat.

Dag Meg

Ik heb reeds een audiocursus gekocht om te leren omgaan met paniekaanvallen als gevolg van chronische hyperventilatie. Dit zijn heel wat audiosessies maar ik moet zeggen dat dit me goed geholpen heeft. Mijn paniekaanvallen - hevige derealisatie zijn zo nu reeds lange tijd zo goed als helemaal weg. Ik heb voor mezelf, gezien ook het feit dat ik hier al 16 jaar mee rondloop, de sessies meerdere keren beluisterd en af en toe zelfs nog eens. Een van die audiosessies is een realisatiesessie die ik probeer te beluisteren voor het slapengaan... meestal echter, ben ik zo bekaf dat ik in slaap val. Maar tenminste ontspannen :-)

Ik ben een 5-tal proeflessen van Yoga aan het overwegen... alleen weet ik niet of ik in 5 lessen de balans zal kunnen opmaken of ik hier al dan niet baat bij heb.

Ook volg ik bij de kine naast ademhalingsoefeningen (buik-borstademhaling) een aantal sessies waarbij mijn bovenste ademspieren, spieren van nek en schedel behandeld worden. De dag nadien heb ik daar meestal een weerbots van (zoals vandaag) maar daarna ben ik een aantal dagen goed, wat hoofdpijn betreft. Bedoeling is dat we dit chronisch kunnen verbeteren.

Dat andere alternatief ken ik niet? Kan je wat meer uitleg geven.
En ja, het beïnvloedt alles... maar we kijken vooruit en gaan verder, want doorzetters zijn we!