Hallo allemaal,

Ik ben nu 20 jaar en heb zo'n 3 a 4 jaar last van hyperventilatie. De eerste keer kreeg ik een hyperventilatie toen ik in bed lach en ik schrok me bijna dood. Ik was al sinds kinds af aan best wel hypochonder en ik vond zo'n aanval verschrikkelijk eng. Ik ben vervolgens naar de huisarts gegaan die zei dat het slechts hyperventilatie was en niks ernstigs. Dit hielp op zich al best wel veel. In de jaren die volgden kreeg ik sporadisch steeds vaker deze aanvallen. Ook merkte ik dat in als ik rust was dat ik soms naar lucht moest happen of snel ademde. Afgelopen kerst kreeg een best heftige aanval waar ik plots bijna flauw viel en volledig in paniek schoot. Ik heb vervolgens angstig op bed gelegen voor een paar uur tot ik me weer rustig genoeg voelde. Ik heb toen gelijk contact opgenomen met de huisarts en een psycholoog om deels ook over de hypochondrie angst heen te komen. Rond die tijd kwam ik ook HyperVen tegen.

Hoewel het allemaal dus nu wat beter zou moeten gaan krijg ik het idee dat de hyperventilatie zich minder gaat uiten in aanvallen maar gewoon een permanente staat van kortademigheid en andere klachten. Ik merk dat ik veel te snel adem, heel slecht slaap (meerdere keren per nacht wakker worden en heel veel tijd nodig hebben om in slaap te vallen), druk gevoel op mijn hoofd, snelle hartslag, een soort duizeligheid maar niet echt draaierigheid, paniek/paniekaanvallen, druk op de borst, schokjes of het gevoel flauw te vallen/bewust zijn te verliezen. Ik heb hier nu praktisch constant last van en het ontregeld mijn hele leven. Ik heb hier vooral last van als ik dingen wil gaan doen (de psycholoog had al agorafobie hier voor geconstateerd) maar ik ben ook snel buiten adem na het sporten of als ik veel moet lachen. Ook merk ik dat na een avondje stappen ik de volgende dag erg hyperventileer met een snelle hartslag. Door die constante last heb ik moeite met functioneren en daardoor begin ik echt extreem angstig en bijna depressief te worden. Daardoor heb ik er ook moeite mee HyperVen consequent te blijven doen en soms zorgt dat voor meerdere dagen waar ik niet HyperVen omdat ik er gewoon mentaal de puf niet voor heb.

Ik weet niet in hoeverre dit echt een vraag is maar ik voelde gewoon de drang dit te delen en te kijken of er nog meer mensen zo voelen en of er nog mensen zijn die tips hebben (behalve naar een psycholoog gaan) om uit die mentale put te komen.

Wat je schrijft over kortademigheid, druk gevoel op je hoofd en 's nachts slecht slapen dat heb ik ook. Dat is heel vervelend want je wordt er moedeloos van. En je vraagt je inderdaad af of het ooit weer goed komt.

Toch denk ik dat je vol moet houden, het komt echt goed. Ik probeer het ook te doen, hoe zwaar het soms ook is. Maar er komen lichtpuntjes echt waar. Gelukkig ervaar ik inmiddels na vijf maanden oefeningen dat het langzaam aan verbeterd. Ook ik begon op een gegeven moment nog slechter te slapen en nog meer druk op m'n hoofd te voelen. Dat geeft spanning, omdat je er van af wilt. En juist deze spanning is niet goed. Probeer naast je oefeningen meer te ontspannen met ontspanningsoefeningen.

Als ik 's nachts wakker wordt ga ik niet proberen gelijk weer te slapen, dat lukt toch niet. Het is namelijk een signaal van je lichaam dat er iets is. En wat er is, je bent op een bepaalde manier aan het HyperVentileren. Dat moet stoppen. Ik ga zelf daarom een half uurtje rechtop in bed zitten, en probeer me te ontspannen door ontspanningsoefeningen te doen. Dan voel ik dat ik rustig wordt. Als je dan weer gaat liggen dan slaap je veel sneller, en wat je moet denken is niet als het maar lukt als het maar lukt, maar denk maar gewoon de vorige keer lukt het ook dus nu ook... bij mij helpt dat echt. Helaas heb ik ook terugvallen en dan gaat het ff weer minder, en lijkt het dat je weer van voren af aan mag beginnen. Maar ik heb de hoop en moed dat het op een bepaald moment over gaat.

Wat ik niet helemaal van je kan begrijpen is dat je gaat stappen en dat je de dag erna er veel last van hebt. Dat zou ik me zelf niet aan doen. Tuurlijk moet je leuke dingen blijven doen, maar ga niet aan de alcohol en hou je ritme vast om naar bed te gaan. Stappen (in de zin zoals ik het nu opvat, drinken en laat naar bed) is heel slecht. Dat komt wel weer...