Hi!
Al een tijdje doe ik mee met het programma HyperVen. Via dit forum wil ik even mijn verhaal kwijt, misschien herkennen mensen zich in mijn verhaal..

Mijn naam is Roos en ben 22 jaar. Ruim 4 maanden geleden was ik aan het werk, en ineens werd ik ontzettend duizelig, kon ik niet bijna niet uit mijn woorden komen en voelde ik een intense angst/paniek opkomen. Voorafgaand aan deze aanval had ik al maanden last van wat maagzuur, onregelmatige ontlasting, boeren, en een slap gevoel in de spieren van mijn linkerarm. Ook de nodige doktersbezoekjes hebben in die periode plaatsgevonden. Bloeduitslagen, ontlastingsonderzoeken, er was niks te vinden. De dokter probeerde me steeds te overtuigen dat angst/paniek en overspannenheid de oorzaken/'>oorzaak van de klachten was. Zelf ben ik erg eigenwijs, en ben gaan zoeken op internet. Daar kwam chronische hyperventilatie naar boven. En als ik zo de lijst met klachten bekijk, kan dit aardig kloppen.
Ik heb aan de dokter gevraagd of er een manier was om dit als vaste diagnose te kunnen stellen, om wat zekerheid hierover te hebben. Volgens de huisarts was dit niet 100% mogelijk...

Wat een rij aan klachten kun je hiervan hebben! Die rare duizeligheid, soms is het net of inwendig al mijn spieren aan het trillen zijn. Ineens gaat mn beeld dan draaien en schud alles heen en weer. Ook dat enge slappe gevoel in mijn arm, spierpijnen in mijn rug en nek , en boeren blijven maar aanhouden. Soms is het zo moeilijk te geloven dat dit echt van chronische hyperventilatie kan komen, en de vervelende angsten!!

Nu ben ik 2,5 maand bezig met HyperVen. Ik begon met een score van 39, en zit nu op gemiddeld 60. Ik voel me ietsje beter, dat is dan ook echt maar een klein beetje. Omdat het 2,5 maand duurt komen de twijfels weer terug. Wat als het wat anders is? Helpt het wel echt? Is het wel echt chronische hyperventilatie? Ziejewel, ik word maar niet beter.. Deze twijfels keren steeds terug. Ik vind het zo moeilijk om hoop te blijven houden.. Hebben jullie misschien wat tips?

Groetjes, Roos

Hoi Roos,

Je klachten en je verhaal zijn voor mij heel herkenbaar. Ik heb ook allerlei onderzoeken gehad in het ziekenhuis en het resultaat was, stress. Ik zou een spastische darm hebben door de stress. Destijds is dat heel langzaam maar zeker weer opgeknapt maar het is altijd aanwezig gebleven. Vervolgens kreeg ik er in de loop van de tijd ook weer van alles bij. Hoofdpijn, van spanningshoofdpijn tot hele erge hoofdpijn. Spanning, spierpijn, licht in m'n hoofd, koud/warm, slecht slapen, globus gevoel (slikken) en ga maar door. Weer allerlei ziekenhuis bezoeken en onderzoeken maar weer niks gevonden. Nu doe ik ook HyperVen.

Wat ik merk is dat naast de oefeningen het echt heel belangrijk is om ontspanningsoefeningen te doen. Ik doe dat sinds twee weken, ik luister 's avonds muziek op youtube (zoeken op "sleep music delta waves" en ik doe ook ontspannende ademhalingsoefening, daar wordt je rustiger van. (zoeken op "ademhalingsoefeningen hyperventilatie". Blijf echt oefenen met HyperVen en ga vooral proberen te ontspannen. Trek je ook je schouders op en zet je je borstkast ook onder spanning? Nu ik er zelf op let merk ik dat ik dat heel vaak doe. Ik probeer daar nu op te letten zodat ik me bewust ontspan. Ik vind het ook erg moeilijk, de ene dag lukt dat wel en denk je, nu gaat het goed en de volgende dag is het weer mis. Maar ik lees zoveel verhalen op het forum waaruit blijkt dat het moet lukken om er vanaf te komen.

Het nadeel van huisartsen is dat de meeste huisartsen geen verstand hebben van ademhaling. Ze denken ons probleem op te lossen door te zeggen dat je rustig aan moet doen of het advies is pilletjes nemen. Hou vol Roos! het gaat jou ook lukken. Je bent nog maar 2,5 maand bezig, dat lijkt erg lang omdat je er van af wilt maar het heeft maanden, misschien wel een paar jaar geduurd dat je het allemaal hebt opgelopen, het heeft ook tijd nodig om er van af te komen.... ik wil er ook liever vandaag nog van af dan morgen. het is een drama, maar ik las dat forceren alleen maar langer gaat duren. En als je van jezelf vindt dat je er snel vanaf wilt dan forceer je het ook.

Als je ervaringen wilt delen, graag. Ik vind het ook prettig om te weten er niet alleen voor te staan.

Groetjes

Allereerst moet ik even kwijt hoe fijn het is dat iemand zich in je verhaal herkend. Ik weet niet of jij daar ook last van hebt, maar veel mensen uit mijn omgeving kunnen maar moeilijk begrijpen hoe ik me voel, en merk ik veel onbegrip.
Super bedankt voor de tip! Ik ga het eens proberen om wat meer tijd vrij te maken voor ontspanningsoefeningen.
Ik hoor ook van alle kanten dat het heel belangrijk is om even naar buiten te gaan elke dag.
Ik ben even benieuwd of jouw klachten ook erger worden, zodra je meer doet op een dag, en dan zodra je gaat zitten en rust hebt alle klachten ineens opkomen zetten?

Groetjes!

Hoi allemaal.....

Ik herken alles en worstel ook met al die nare symptomen, inderdaad “ bah” netjes uitgedrukt

Ik ben ook heel blij dat er andere zijn die dit gevoel herkennen zodat we er niet alleen in zijn.

Persoonlijk vind ik het ook zooooo lastig om uit te drukken wat ik ervaar en ik wil niet steeds tot last zijn en de pret bederven voor een ander als ik weer zeg, ik voel me niet zo lekker en dat is dan nog heel zacht uitgedrukt....
Mensen die deze ervaringen niet hebben snappen er geen lor van, staren je aan en zeggen, nou even doorzetten, het leven is toch leuk, maak er nou wat van, doe dit doe dat, ik ben toch bij je, er gebeurt niets.... IK WIL NIETS LIEVER DAN GEWOON KUNNEN GENIETEN EN GEWONE ALLERHANDE DINGEN DOEN....!
Ik ben voor al die mensen blij dat die niet gevangen zitten in dat gevoel.....
Daarom heb ik echt steun aan jullie die de fysieke symptomen herkennen.
Gek genoeg geeft dat mij hoop en weer wat lucht ....

Omdat ik dit forum lees en vaak de succesverhalen opsnor weet ik dat geduld geboden is en de genezing echt zijn eigen tijd kiest...

Zet door, houd vol
Als het bij mede chronische hyperventilatie lijders hielp en helpt is die kans er voor ons ook!
Ik wil ook het liefst dat het gister allemaal voorbij is en weer heerlijk vrolijk lekker kan leven, na 30 jaar chronische hyperventilatie....

Kop op jongens, gun jezelf de tijd en bovenal het, ieder in zijn/haar tijd, herstel en weer een fantastisch heerlijk leven!

Ps. Aan ons doorzettingsvermogen ligt het niet...

Liefs P

30 jaar !! dat is heel lang!
Respect voor je uithoudingsvermogen inderdaad!
Ik snap wat je bedoeld, je voelt je steeds weer degene die negatief is, en vaak denk je dan, kom ik weer met mijn zeikverhaal
Wel denk ik dat we met zn allen een belangrijke les hiermee leren, en dat is dat je goed op jezelf en je grenzen moet passen. Het lichaam zit raar in elkaar, dat blijkt maar weer.
Hopenlijk komen we er allemaal snel bovenop, en alle tips zijn welkom
We gaan er tegenaan!!

Groetjes

Hoi Roos,

Hoe gaat het nu met je? Ik ben nu een dikke maand bezig en heb even een paar dagen niet geoefend omdat ik last had van spierpijn in m'n nek en hoofdpijn. Dan is het oefenen geen pretje...

Het ging de afgelopen dagen best heel goed, vanmiddag was ik ineens wel weer erg moe en wat gespannen gevoel en licht in m'n hoofd. Ik denk dat ik weer wat teveel gedaan heb omdat het de laatste dagen lekker ging. Dus eigenlijk om nog even terug te komen op je vraag, als je wat te veel gedaan hebt en je gaat dan rustig zitten dan wordt het even erger, dat herken ik wel...

We zijn er niet zomaar vanaf merk ik....

Hoi!
Heel erg ups en downs. Soms gaat het een paar dagen goed, en dan ineens een paar dagen weer helemaal shit.
Ja, precies! Dat merk je meteen als je iets te veel hebt gedaan. Het is een lange weg, en de verbeteringen begin ik langzaam te zien.

Wel fijn dat het een paar dagen goed ging bij jou! Dat geeft weer een beetje hoop.

Wel merk ik zodra er een paar klachten verdwijnen komen er soms juist weer andere klachten naar boven. Maargoed, proberen positief te blijven is erg belangrijk. Veel succes, doe rustig aan!
Als er nog ontwikkelingen zijn hoor ik t graag is erg fijn!

Hoi allemaal..

Al gun ik niemand van jullie al deze symptomen en ups en downs, ik blijf het fijn vinden om steeds nieuwe berichten te kunnen lezen op dit forum met die oh zo herkenbare dingen..

@Napoleon jeetje, 30 jaar lang en nog steeds niet opgeven.. echt respect!!! het is erg inspirerend om jouw verhaal te lezen en ook ERG herkenbaar dat van dat niemand het snapt en je mensen niet wil teleurstellen door negatief over te komen enzo..

@Oron die pijn in je nek en hoofd klinkt herkenbaar, dat had ik begin deze week ook.. soort spierpijn inderdaad in m'n nek en druk achterop en aan de zijkanten van m'n hoofd..

@Roos gisteren even baantjes gezwommen en saunatje gepakt.. heerlijk, maar daarna merk ik ook inderdaad gelijk weer dat ik teveel gedaan heb als ik dan weer even stil zit. Ups en downs herken ik heel erg! En verschillende, soms nieuwe, klachten die daarbij komen kijken..

Sociaal vind ik het allemaal ook erg lastig nu.. soms betrap ik mezelf op het bedenken van smoesjes om het luchtiger te houden en ook dat ik me schuldig voel of schaam omdat ik weer eens niet kan afspreken of nog steeds niet kan sporten met mn oude sportmaatje.. constant ook het gevoel dat je moet uitkijken dat je niet teveel klaagt of zeurt over de symptomen en alles wat daarbij komt kijken.. bah..
Wil hier gewoon zo snel mogelijk weer vanaf, maar ik besef dat er echt veel geduld, rust en ruimte voor nodig is. Ook heb ik het idee dat ik het geduld van mijn vriendin, waar ik net mee samenwoon, op de proef stel..

Ben echt blij met dit forum en al jullie berichten! het lezen daarvan helpt echt bij het hoop houden en door willen gaan!

Sterkte en succes!

Groetjes

@alfred
Oh dat is ook zooo herkenbaar. Beetje vermijdend gedrag, en proberen niet te veel of te inspannende afspraken te maken, want dan maak je je druk. Dat doe ik ook heel erg. En zo vaak de gedachte, kom ik weer met mijn zeikverhaal.
Heel lastig, maar als we eerlijk zijn als iemand dit aan ons zou vertellen zonder dat wij het zelf hebben zouden we misschien ook denken van nou nou het is nogal wat.
Wat voor mij helpt is het opschrijven. Gewoon alle gedachtens en gevoelens die door je hoofd gaan, gewoon voor jezelf lekker van je af schrijven. Zeker fijn als je even geen anderen ermee lastig wil vallen ( voor je gevoel)
Het is zeker fijn om de herkenning te lezen, en het weten dat we elkaar begrijpen is fijn. Ik hoop ook af en toe wat van jullie te lezen

Het is zeker erg fijn om er niet alleen voor te staan! Het delen van ervaringen zijn erg prettig.

Ik zet nog steeds erg in op ontspanningsoefeningen. Voor het slapen gaan doe ik ontspanningsoefeningen door ademhaling lekker rustig te krijgen en daar wordt ik wel ontspannen van. Ook zet ik delta waves muziek op en val daar lekker door in slaap. 's nachts ben ik nog wel onrustig alhoewel dat wel wat minder wordt, maar 's morgens fit wakker worden en op tijd uit bed gaat blijft wel een dingetje... Hebben jullie dat ook?

Ik las trouwens nog iets interessants over de angst aanvallen. Als je dat nare gevoel of angst gevoel in je lichaam gaat voelen en je krijgt daardoor het bange gevoel, oei het gaat weer mis dan gaat je lichaam nog meer je stress hormoon aanmaken (sympathicus) . Dus je stimuleert je daarmee je eigen probleem. Door dan juist tegen je zelf te zeggen, rustig aan er is geen probleem, je krijgt mij niet gek en je gaat goed op je ademhaling te letten dan stimuleer je daarmee je anti=stress hormoon (parasympaticus) en dan wordt je weer rustiger. Dus als je stress of naar gevoel op voelt komen ga niet angstig worden, of denken shit het komt weer maar probeer dan jezelf te kalmeren en moed in te spreken dat er niks aan de hand is, dan schijnt het sneller over te gaan. Het klinkt heel eenvoudig en te proberen waard....

Sterkte allemaal en we gaan volhouden en doorzetten om er vanaf te komen!

Dag Napoleon

Ik ben hier nieuw op dit forum, maar vond het tijd om dit alles eens van me af te schrijven. Ondertussen heb ik reeds 16 jaar last van chronische hyperventilatie, maar mijn diagnose werd na herhaaldelijke doktersbezoeken, CT-scan, bezoek aan neuroloog, MRI-scan, hartonderzoek, gesprekken met psycholoog... pas vorig jaar in augustus gesteld. En hoe immens groot de opluchting toen was, de ontnuchtering volgt heel snel. Want ik merk dat elke dag nog steeds een strijd is en dat het opstaan met lichamelijke klachten zoals die eeuwigdurende druk in mijn hoofd, steeds lastiger wordt. Ik ben nu een goede maand bezig met het programma, maar heb ondertussen ook een audiocursus tegen paniekaanvallen/hoe ontspannen gevolgd en ben eveneens nog bezig met behandeling bij een kinesist die op mijn ademhalingsspieren, nek-en hoofdspieren werkt. En ik moet zeggen, dat voorlopig enkel dat laatste, wat soelaas heeft kunnen bieden. Keerzijde van de medaille, een 2-tal weken na mijn behandeling was de ochtendhoofdpijn reeds terug. Dus ben ik nu opnieuw bezig. Laatste redmiddel wat we nog achter de hand hebben, volgens de neuroloog, zijn de 'pillekes'. Mijn 'lijdensweg', om het melancholisch uit te drukken :-), is dus al 16 jaar bezig met ups en downs. En hoe vaak ik die ene bewuste nacht al in gedachten heb herbeleefd... want mijn eerste klachten zijn ontstaan na een nachtje slapen in een examenperiode. En toen was de werkelijkheid niet meer echt... hoofdpijn, derealisaties... van kwaad naar erger.

Ik kan hier nog zeker 4u verder schrijven, maar ik hoef dit niet allemaal neer te pennen, gezien wij allemaal met dezelfde herkenbare klachten geconfronteerd worden. Ik hou het voor vandaag voorlopig bij de herkenbaarheid die ik hier op dit forum lees en ben benieuwd naar hoe dit in jullie leven is geslopen, maar vooral naar hoe we in de toekomst zorgeloos kunnen reizen, werken, functioneren maar vooral genieten!

Hoi Solomon en anderen.....

Natuurlijk heel herkenbaar wat je schrijft.

Even in het kort;
30 jaar van mijn leven staan chronische hyperventilatie en ik hand in hand met elkaar.
Tis vreselijk, I know......
Alles echt alles werd en wordt nog beinvloed door dit fenomeen (helaas en zeer frustrerend).

Ik kan een boek schrijven over ALLES wat ik gedaan heb om maar van dat afschuwelijke constant herhalende alles verlammende niet te vangen gevoel af te komen.....
ook de pillekes na 27 jaar toch een kans gegeven want stel dat dat wel helpt, stel???? ik gaf het dan uiteindelijk toch een kans....
EEN HEL was het, vreselijk...NOOIT MEER!!!!!

Niets hielp.....
Wat een gevecht, wat zonde van mijn leven, wat verdrietig, wat teleurstellend en wat een eenzaam gevecht!

Nooit is de diagnose hyperventilatie gegeven.
ook omdat als je hyperventileert je enorm heftig adem haalt, was en is de veronderstelling.
Maaaaarrrr chronische hyperventilatie is toch een ander spookje onder de spookjes......
Ik schaamde me zo om al die nare symptomen te hebben en het aan "geleerde" en geliefdes en vrienden en bekende duidelijk te maken wát ik nou precies voel en ervaar.
Het gekke is ik kan het niet eens goed omschrijven, niet echt de vinger opleggen.... zoiets van, Omschrijf eens precies hoe het is om een oranje bril te dragen of hoe Cola smaakt....

Afijn, begin dit jaar 2018 zei een vriendin (eeuwig dankbaar om haar volhardendheid) "schat, het is chronisch wat je hebt, het sluimert, het doet, het blijft, je hebt zo belachelijk veel gedaan om er mee te dealen, het is echt chronisch...geloof mij, geen dokter, therapeut of sjamaan heeft dit ooit benoemd.
Dusssssss ik WEEEEEEEER op onderzoek uit, je weet dat het toch blijft knagen die ellende, je wilt een oplossing een sprank hoop, een iets, iets iets om door te kunnen gaan......

De "sprank" ontplooide zich.
Pfff, ff ademen hoor....
een sprank, een schrijven van ene dokter, Drs B. Snitslaar bood zich aan in mijn onderzoek op mijn telefoon....

98%, ja 98% kwam/komt overeen met mijn gedoe in mijn lijf en hoofd!!!!

Ik heb huilend de pagina's gelezen, ik verslapte, ik was blij, ik was zeer zeer emotioneel en nog trouwens...
THIS IS IT, THIS IS IT!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!




2 februari 2018 gestart!


Nog sceptisch (logisch ook na 30 jaar alles voor de volle 100% gedaan hebbende)
Het kan mij niet snel genoeg gaan, ik kan niet wachten tot Thé Day, ik kan echt niet wachten om weer vol te leven en genieten zonder belasting van mijn gevoel, ik wil ik wil ik wil, IK BEN ER KLAARRRRRR VOORRRRRRR.......

Kijk de genezing gaat niet sneller dan dat ie gaat, het is echt voor iedereen anders, natuurlijk weet ik dat.
Eerlijk, ik worstel nog, elke dag is dat gevoel, wat overigens nooit went nog vol aanwezig én er zijn ook tussen de bedrijven door toch echt betere momenten, dat biedt hoop.

Het komt goed!
Volhouden, doorgaan, hup hup hup, kies voor jezelf
het komt echt goed...

Liefs

Ik heb jouw reactie heel aandachtig gelezen... en nog eens herlezen. 30 jaar is een immense periode, zeker omdat je tussen de problematiek door toch normaal probeert te functioneren en te leven. En je wordt er zo moe van, maar zo vreselijk moe... Want ineens wordt alles plots een opgave: naar buiten gaan, reizen, concerten bezoeken, ... het maalt maar in je hoofd rond. Wat als dat, ik zou eens dat moeten krijgen, ... en wat ik ook heel fel merk, is dat ik angstiger ben voor alles: ongevallen, fysiek falen, vliegen, ... ik las ooit eens een mooie quote: irrationele gedachten zijn de voedingsbron voor irrationele angsten. Als dat geen waarheid als een koe is. En leg het inderdaad maar eens uit: wat je voelt, hoe je je voelt bij een paniekaanval of derealisatie, dat je nergens kan ontspannen omdat je schrik hebt voor alles.

Ik las ook dat je de pilletjes hebt geprobeerd? Welke waren dat? Want ik heb ook al overwogen om toch nog eens bij de neuroloog langs te gaan om dat een kans te geven. Al was het maar om eens één ochtend op te staan zonder zwaar, 'wattig' hoofd... zonder duizeligheid... zonder dat gevoel van: hier gaan we weer... Ik zou er alles voor over hebben om weer eens één dag onbezorgd te leven, zoals voorheen... Mag ik je vragen wat je negatieve ervaringen waren met die medicatie?

Nog een ander iets: ik heb ook veel last van mouches volantes. Zo van die vlekjes die voor je ogen ronddwarrelen... verschrikkelijk vervelend en het werkt mijn duizeligheid zeker in de hand. Had jij hier last van of ken je andere personen bij wie dit aan chronische hyperventilatie gekoppeld werd?

Wat ik wel merk, is dat het oplucht om het gewoon van je af te schrijven... want je weet dat je hier begrepen wordt!

ps. Hoe gaat het nu met jou en je 'genezing'?

Hoi Solomon....

Ja tis pittig hè (heel zacht uitgedrukt)

Weet je ik ben natuurlijk geen dokter (was maar waar hahahhaa, dan had ik misschien eerder de bron te pakken gehad
en wat voor de 1 wel werkt kan voor de ander averechts werken en dan doel ik op de pilletjes.
Ik had anti depressiva en heb begrepen dat we op het forum liever geen namen van medicatie mogen uitwisselen
wat ik snap omdat mijn lijffie jouw lijffie niet is.......
Dus de naam is niet zo interessant in mijn beleving.
Wat wel interessant is, want daar vroeg je om is de uitwerking bij mij persoonlijk...

Hier komt het,

Ik werd h-e-l-e-maal gek in mijn hoofd.
Mijn binnenvoering (zo noem ik de binnenkant van mijn lijf) ontplofte 24/7
het voelde als hete gniepige spinnen die onder stroom stonden
Opgefokt Gejaagd Onwerkelijk Trillen Kramp Gespannen Paniek Duizelig Zenuwscheuten Somber Wattig Naar Depersonalisatie (heel heftig) Alles is mij teveel Benauwd en nog veel veel veel meer, alle alarmbellen gingen af.....
En niet 1 dag, maanden...
Ik bespaar je het hele verhaal, is ook niet nodig denk ik.
Volgens de Geleerde moest ik het minimaal een jaar slikken om het een kans te geven.
Natuurlijk heb ik dat gedaan want je herkent het vast, je doet er ALLES aan om weer normaal te functioneren en weer vol vreugde en genietend in het leven te staan.
Kijk iedereen heeft wel eens een off day en dat is niet te vergelijken wat mensen ervaren met chronische hyperventilatie.....
Nou had ik helaas ook vreslijke ervaring tijdens het afbouwen van de medicatie, hoppa nog een paar maanden erbij.
Je snapt, ik wil noooooooit meer

Jazeker, ik barst van de vlekjes en haartjes en stipjes op mijn netvlies......

Graag wil ik je nog schrijven dat je het goed doet, je bent met HyperVen begonnen en geloof mij, ik heb zoveel symptomen die Dokter S. omschrijft dat dit het gewoon MOET ZIJN.
"Ja" elke dag voel ik me nog naar, vol met die symptomen en ben nu 2 maanden met de ademtherapie bezig, het kan mij niet snel genoeg gaan, begrijpelijk, geldt natuurlijk voor iedereen die in dat geworstel zit maar diep in mij zit een gevoel een gevoel van "het komt goed"....
Logisch dat het de tijd nodig heeft om zachtjesaan te herstellen elke keer een beetje verder.
Daarbij hoort (helaas) dat de gevoelens kunnen verergeren, tjah ook dat krijg ik op mijn bordje maar ik houd vol ik ga door.
Er komt echt een moment dat het wat rustiger wordt en dat je jezelf betrapt dat als je iets moois ziet of hoort er van geniet, niet zomaar van geniet, nee ECHT van geniet......

Het komt goed!

Liefs....

Napoleon, zeeeer inspirerend hoe je na 30 jaar zo positief kan zijn!!! Ik zelf ben nu sinds 22 februari bezig en doe het de laatste dagen wat minder. Ik begin echt al wel positief verschil te merken (al moet ik wel toegeven dat ik ook echt heel veel rust kan nemen omdat ik nog student ben en ook orthomoleculair mijn voeding aanpak). Dat het in jouw geval wat langer duurt klinkt zeker niet vreemd na der-tig-jaar-lang... pffff wat lijkt me dát een hel zeg.. RESPECT HELD