Ik dacht echt dat ik deze angst wel te boven was. Ik dacht echt dat ik inmiddels wel had geaccepteerd dat het puur hyperventilatie is maar ik ben net zo rot wakker geworden. Dat ik mezelf nu compleet over de zeik zit te helpen.

(Ik heb het de laatste dagen enorm druk gehad en laat naar bed gegaan, slecht gegeten icm de hitte)

Ik werd al redelijk vroeg wakker doodmoe en voelde toen wat hartkloppingen maar ben toch weer verder gaan slapen.

Nou word ik dus net weer wakker en voel zo'n angst. Ik voel me zo vreemd. Druk op mn borst, gevoel alsof er iets in mn borstkast zit wat er niet hoort ofzo, mn hartslag 92 en zo'n vaag gevoel in heel mn lijf (tintelend, slap alsof al mn kracht weg is)

Ik ben direct naar de badkamer gelopen *ik denk om te testen of ik niet flauw ging vallen* en daarna weer terug omdat ik zo bang werd dat ik weer wilde gaan liggen.

Ik begrijp niet waar die angst voor mn hart *om plots dood te gaan* ineens weer vandaan komt. heel even wou ik serieus de huisartsenpost gaan bellen.
Ik probeer mezelf nu rustig te houden maar het lukt me haast niet. ik voel me nu zo onrustig, merk gewoon dat mn lijf nu compleet onder spanning staat. Voel mn spieren gaan aanspannen. Daarnaast ben ik ook nog eens de hele dag alleen met mn peuter.

Ik weet rationeel gewoon dat ik nu zelf mn klachten aan het verergeren ben maar ik kan het even geen stop toe zeggen. Het enige wat ik kon bedenken is het forum in de hoop dat iemand mij de geruststelling geeft waarvan ik het wel aan neem.

Misschien dat het komt omdat ik onbewust zenuwachtig ben voor mn hartonderzoek dat eind van de week op de planning staat. Ik hoop ook echt van harte dat het me daarna rust geeft en ik kan accepteren dat het puur chronische hyperventilatie is want ondanks dat ik dacht dat ik dat al wel had geaccepteerd blijkt nu iets anders waarom heb ik anders nu zo'n heftige stress reactie.

Iemand tips hoe ik mezelf rustig kan krijgen??

Hallo Seadreamer,

Wat je ervaart is het loskomen van een groot stuk stress. Je kan het beste dit gewoon over je heen laten komen. Probeer om het niet tegen te houden. Die stress is losgemaakt door je dromen. Blijf rustig, en probeer om het los te laten. Geen weerstand aan bieden. Dat klinkt makkelijker dan het is, want wij zijn allemaal bang om de controle te verliezen. Daarom douwen we de stress weg, terug in het onderbewustzijn, terwijl we het eigenlijk juist moeten loslaten.

Als het niet lukt om het los te laten, ga dan een stukje rustig fietsen of wandelen. Probeer om niet op de verschijnselen van het loskomen te letten. na ongeveer een half uur wandelen of fietsen wordt het waarschijnlijk minder. Het kan ook snel weer terugkomen nu die stress eenmaal aan de oppervlakte is gekomen. Probeer om steeds bovenstaande te doen.

Bedankt voor je reactie!

Eigenlijk is het dus een "goed" iets?

Alleen voelt het echt verschrikkelijk voel me de hele dag zo verschrikkelijk! Het wandelen was wel fijn, ondanks dat ik eigenlijk niet zo goed durfde (bang onderweg flauw te vallen) ging het verrassend goed. Ben 3 x gegaan.

Probeer zoveel mogelijk niet op mn klachten te letten maar vind het nog erg moeilijk. Hoop echt dat ik me morgen wat beter voel want vond dit echt heel eng

Wel netjes 2 x therapie gedaan hoewel mn scores de laatste x wel slecht waren mja dat zal dr wel logies zijn

Hoi sea,

Je wilt niet weten wat voor angsten ik heb gehad of soms nog steeds maar ik pak het nu sneller beter op en laat het over me heen komen
Ik was zo stom bang voor alles voor enge ziektes bang om flauw te vallen bang dat ik inelkaar zou storten bang om gek te worden enz. Er is niks gebeurd en ik denk dat het beter is om je er niet tegen te verzetten maar lekker over je heen laten komen is echt heeeel moeilijk ik weet het heel veel sterkte

Bedankt voor je reactie!

Ik merk ook dat ik steeds meer angsten heb ontwikkeld. Ik weet ook dat de meeste niet realistisch zijn en probeer toch die dingen te doen.

Het is inderdaad heel moeilijk. Hoe doe jij dat dan je er niet tegen verzetten?

Het is echt heeeel zwaar echt!!

Ik heb veel gerust in tijden dat ik angstig was als ik weer een gekke angst kreeg zei ik tegen mijzelf dat ddt komt omdat ik het weer ergens had gelezen of laat het of ik ga dan liggen en voel alle rottige klachten van m'n lichaam juist extra goed omdat ik het dan uitnodig zeg maar. En soms is er angst anticipatie angst wat ik vaak heb als er iets belangrijks aankomst dan voel ik me ervoor ook minder goed en zeg dan tegen mijzelf van kijk er komt dit of dat aan daardoor komt het ik geef het een reden en soms heeft het geen reden en er zal wel iets zijn denk ik dan en dikke vinger voor die angst en chronische hyperventilatie maar denk wel voor ontspanning ik loop ook vaak ga geregeld savonds in warm bad met een ontspanningmuziek en tsjah verder blijft het echt een gevecht

Dank je wel voor je tips!

Ik had niet verwacht dat het zo zwaar zou zijn. De eerste tijd dat ik de therapie deed ging het me super gemakkelijk. Nadat het minder ging en ik ook minder kon oefenen is het zo bergafwaarts gegaan met als dieptepunt die stressontlading gisteren. Of misschien zou ik daar blij mee moeten zijn want het is natuurlijk ergens goed dat het eruit komt maar wat hoop ik dat het snel weer opwaarts gaat. Ik zal de therapie zeker moeten verlengen want hij loopt volgende maand al af en verwacht niet dat het dan opeens zoveel beter zal gaan...

Hoi sea,

Dat klinkt echt super vervelend!!! Ik herken het wel hoor..ben je toevallig bij een psycholoog? Dit helpt mij heel erg, ook voor de angst! En weleens gedacht aan medicatie?

Zet hem op hoor!!!

Groetjes lin

Nee met de psycholoog had ik totaal geen klik en zijn behandelwijze werkte niet voor mij.

Heb wel lang bij psychosomatische fysiotherapie gezeten dat ging wel beter maar die had na een half jaar ook weinig meer toe te voegen.

Ik moet vooral gaan leren hoe ik stess kan loslaten en hoe ik het beste kan ontspannen...

Het is gewoon zo'n zoektocht naar wat werkt

Qua medicijnen heb ik nu metoprolol om mn hartslag onder controle te houden maar daar wil ik liefste vanaf en ik hoor over 2 weken na mn hartonderzoek of dat ook mag want volgens de pychosomatische fysiotherapeut kunnen die medicijnen je ook neerslachtig maken en depressieve gevoelens versterken.

Aan wat voor medicijnen zit jij te denken dan?



1 keer gewijzigd. Laatste wijziging: 04/06/2017 16:19 door Seadreamer.

AD medicijnen is een medicijn wat vaak gebruikt word. Maar eerlijk gezegt ben ik geen voorstander van Medicijnen. Maar ben ik het stug in. Neem eigenlijk niet eens paracetemol.

Ik slikte vanuit vroeger al AD medicijnen, dit heb ik afgebouwd tot een minimum. Het is nu weer opgehoogd. En ik ben absoluut ook geen voorstander van medicatie, maar op een gegeven moment moet je wat. Je moet het denk ik zien als ondersteuning. En daarbij natuurlijk gesprekken met de psycholoog. Het is niet fijn als je geen klik hebt, maar er zijn nog genoeg andere!

Ja dat klopt. maar ik ben mn geloof in puur gesprekken en oefeningen met de psycholoog kwijt. Dus psycholoog liever niet meer. Of misschien een andere therapie vorm dat kan ik wel overwegen. Misschien dat iets als emdr helpt voor de angsten? Of iemand nog ervaring met andere therapie vormen?

Ik ben ook niet dol op medicijnen. Idd ook alleen paracetamol als ik het echt niet meer hou van de pijn.
Daarom wil ik ook graag van de metoprolol af maar het mocht nog niet van de arts dus nu afwachten op het oordeel van de cardioloog.

Liefst alles op eigen kracht maar als het niet lukt heb je idd weinig keus. Wat is dat AD medicijnen voor medicijn?

Het is zo jammer dat er niet 1 simpele pil of oplossing is voor onze problemen maar helaas een lange zware strijd met veel ups en downs en zoektochten naar wat helpt

Mindfulness heeft mij erg geholpen. Zoala Rob hierboven al zegt is het heel belangrijk geen weerstand te bieden tegen loskomende stress (en dat is wat die angsten zijn). Dit leer je bij mindfulness. Ook de boeken 'how to stop the noice in your head' en 'self help for your nerves' hebben me daarbij goed geholpen. En boeken over de ACT methode (acceptence and commitment therapy). Naast het inzicht is het gewoon heel veel oefenen, want we zijn allemaal zo geconditioneerd om weg te lopen voor angstige en andere nare gevoelens. De bedoeling is juist dat je leert ze te verwelkomen, volledig te voelen en vervolgens gaan ze dan minder je leven beinvloeden.

Dank je wel voor je uitleg en tips! Ga het zeker overwegen

Wat ben je goed bezig! Ik vind jr verhaal ook heel herkenbaar, ik heb zelf een dreumesje rondlopen waar ik voor een groot deel alleen voor zorg. Dat maakt het niey makkelijker heh als jr angstig bent! Ik ben ook heel angstig geweest. Hele dagen lang zeer zenuwachtig met continue die angst voor het hart. Met HyperVen en ontspanningsoefeningen, wandelen, van me af schrijven tijdens de paniekaanval etc is die angst eigenlijk steeds verder weggetrokken maar dat heeft wel ren paar maand geduurd. Nu heb ik er alleen nog een enkele x last van. Vooral zo doorgaan! Heel veel sterkte

Groetjes wenn

Dank je wel voor je lieve berichtje.

Het is zeker niet altijd makkelijk met kleintje en die angsten want wil haar niets ontnemen en ook zeker niet dat ze ook bang word voor niks.

Hopelijk kom ik er ook voor een groot deel vanaf binnen een paar maanden. Verlang ik zo naar

Hey hey

Ik ga even in deze post reageren omdat Angst wel een goede benoemer is.

Ik weet het, ik moet het niet doen. Maar het intresseert me helaas ook nog, ziektes. Had ik al voor ik hyperen ging.

hyperventilatie en MS vind ik veel op elkaar lijken. Qua symptomen lijst, ik vindt het erg lastig om MS af te sluiten. De neuroloog heeft gezegt dat het chronische hyperventilatie is. Hebben ze getest door een kieptafeltest. Ze waren zo stellig dus dat moest het zijn...

Toch vind ik het eng. hyperventilatie en MS lijken zoveel op elkaar. Waarin is dit te onderscheiden? Vraag een mri scan aan ken ik... Maar omdat ze zo stellig zijn willen ze dat niet haha.

Hee ben

Moeilijk hè om jezelf te overtuigen dat het geen ziekte is...

Ik heb idd ook een tijdje aan ms gedacht maar weet er niet genoeg van om je daarin gerust te stellen.

Ik kan alleen maar zeggen dat je de artsen moet vertrouwen... mja hoor wie het zegt ik kom net weer van de dokter af dussssssss... ( dit x me maag, brok in mn keel en beklemmend gevoel borst. Resultaat; maagbeschermer tablet)

Dus begrijp heel goed dat het moeilijk is en toch aan andere ziektes blijft denken.

Heb je de huisarts al gevraagd om je het verschil uit te leggen?

Dont worry ! Hoe moeilijk ook

Hahah ja vertellen kan ik het ook heel goed

Ja das zo vervelend eraan. Andere kun je zo goed overtuigen maar jezelf is dubbel zo moeilijk

Geen idee van waar mijn omslag qua mindset opeens vandaan komt maar voel me opeens minder bang, voel ook echt minder en als ik wat voel blijf ik veel rustiger en laat ik me niet erdoor van de wijs brengen... en nu lijken de klachten dus ook minder aanwezig, hopelijk blijft dat met werken van de week ook zo.

Het kan misschien dat het stoppen met medicatie ermee te maken heeft of het hartonderzoek, geen idee

Zelfs in 2 stressvolle momenten mezelf redelijk rustig kunnen houden en ook weer snel onder controle gekregen.

Hoop in elk geval dat ik dit gevoel kan vasthouden!!

*positief*

Dat klinkt goed, Sea! Ik hoop eerlijk gezegd dat het door HyperVen komt, want dan staat ons dat allemaal te wachten

Fijn Sea! Hopen dat het doorzet inderdaad op het werk!

Hoi Hoi,

Wat fijn dat het beter gaat met je Seadreamer.

Ik wil toch onder deze topic nog even mijn verhaal doen en op zoek naar geruststelling. Ik dacht net als Seadreamer dat ik mijn angsten nu wel onder controle had (dit is voor de angst iets ergs te hebben en naar het hiernamaals gaan). Nu heb ik gister avond, en voel het nu nog steeds, zo'n enorme paniekaanval gehad (of een stressontlading, vind het nog lastig om dit te onderscheiden). De aanleiding was een soort plopje in mijn hoofd en ik dacht natuurlijk gelijk aan een hersenbloeding, alle functies getest. Ik begon mezelf echt helemaal gek te maken. Het vervelend was/is dat ik aankomend weekend met mijn kinderen (5 jaar en 8 maanden) alleen thuis ben omdat mijn partner een weekend weg is. Ik durfde dus echt niet te gaan slapen vannacht want stel je voor dat ik niet meer wakker zou worden, dan zijn die kinderen alleen ggrrrrr werd helemaal gek van mezelf (toch 3 uur geslapen). En ik weet dat je het geen kans moet geven maar toch. Ik ben wel op een gegeven moment gaan zitten met mijn ogen dicht en dacht laat die ontlading maar komen en ik werd me toch zwaar (van top tot teen), had het gevoel bijna om te vallen. Is dit normaal bij een stressontlading??? Nu voelt mijn hoofd aan 1 kant heel zwaar en tintelingen in het hoofd en gezicht, hoofdpijn en daarnaast voelt mijn lijf heel zwaar. En volgens mij kan ik ook zo gaan zitten huilen....pffff wil hier zo graag vanaf, wat is het zwaar.

Ik vind het echt zo moeilijk en frustrerend dat je je zo kunt voelen terwijl je het idee hebt dat je op de goede weg zit.

Hallo Sarma,

Heel moedig en goed van je dat het durfde te laten komen. Dat moet je veel vaker doen, laat het over je heen komen. Die stress moet eruit. Argeloosheid is het sleutelwoord, als je het argeloos over je heen laat komen, dan lost het op. Het kan gepaard met schokken, beven, heftig transpireren, angst en hoofdpijn. Probeer om er niet bij stil te blijven staan. het is altijd maar tijdelijk. Zo'n plopje in je hoofd is ook een ontlading. Niet bang zijn, het is allemaal stress die eruit moet.

Beste Rob

Bedankt voor je reactie, stelt me enigszins gerust. Blijft toch een dingetje he als je een HyperVenner bent haha. En vooral als het om mijn hoofd gaat dan raak ik zo in paniek. En die voelt nu zo zwaar en drukkend zal wel een reactie zijn op de paniek maar zo vervelend en alles is dan te veel zelfs de kinderen waar ik anders zo van kan genieten. Ik hoop dat het snel weg zakt. En ik ga zeker proberen om het vaker op te wekken zo'n stressontlading door gewoon te zitten en te voelen.

Hee sarma

Wat een nare ervaring is dat hè?

Ik begrijp zo goed je angst! En begrijp ook zo goed hoe je je voelt mbt de kinderen!

Maar de laatste paar weken gaan het met mij best ewel goed en als ik soms weer even wat voel raak ik niet zo in paniek, ik denk dan hè bah niet weer, kom op ik ben sterker dan dit! Dit is niets ergs! Er gaat niets gebeuren en het gaat weer over! En gek genoeg helpt het nog goed ook!

Nu moet ik wel zeggen dat na de uitslag van de hart onderzoeken voor mij een enorme angst van mn schouders is gevallen!

Ik weet nog zo goed dat ik pasgeleden deze topic opende en echt ten einde raad was maar als ik er nu op terug kijkt denk ik yes! heb al zoveel bereikt in die relatief korte tijd , en zullen zeker nog wel van deze momenten komen en gaan maar het belangrijkste is nu dat je merkt dat die momenten dus echt weer gaan