Ik ben nieuw hier en wil me even voorstellen.Ik ben 40 jaar, moeder van twee jonge kinderen en al jaren chronisch hyperventilatie klant.
In 1998 kreeg ik een paniekstoornis na een lange periode van stress. hyperventilatie en angst met uiteindelijk een straatfobie en een zware depressie. Het heeft met 5 jaar therapie gekost en 2 jaar voordat ik weer fulltime kon werken. Al die tijd slikte ik Remeron wat me hielp me weer "normaal" te functioneren. k ontmoette mijn man, kreeg twee kinderen en alles ging goed. Al had ik altijd wel moeite met onverwachte dingen. ~Ik werd dus een controlfreak. Twee jaar geleden vond de huisarts het tijd om af te bouwen met de Remeron. Ik stond er niet helemaal achter want was bang voor een terugval. Anderhalf jaar lang heb ik heel langzaam afgebouwd en afgelopen maart kreeg k een enorme aanval op de snelweg. Zwart voor mijn ogen ,tintelingen alles ging mis. Gelukkig wel heelhuids thuis gekomen, vraag me niet hoe.
Sindsdien durfde ik de snelweg niet meer op, kreeg ik veel duizelingen en ging ales bergafwaarts. Zelfs de kinderen naar school brengen werd een enorme opgave. Werken gaat gelukkig wel, mar ik word gebracht en gehaald door mijn man, omdat ik die snelweg niet op durf. Elke twee weken heb ik een gesprek bij de huisarts die apetrots op me is. Dwars door je angsten heen gaan zegt ze, en dat weet ik. Maar het kost zoveel energie. Dus ben ik veel moe. Nu ging het langzaam beter, autorijden ook, zelf boodschappen doen en naar school lopen. Helaas is twee weken geleden mijn schoonvader overleden aan longkanker en dat heeft er flink ingehakt. Ook omdat hij in Zweden begraven wordt over twee weken en ik dat vliegtuig niet in durf. De tickets zijn geboekt, maar vraag me niet hoe ik er ga komen. En dat vreet aan me.
Dus ga ik met HyperVen starten in de hoop van deze ellendige ziekte af te komen.