Klassieke methoden om chronische hyperventilatie te genezen

Er zijn een aantal klassieke methoden om chronische hyperventilatie te genezen. Naast het voorschrijven van medicijnen zijn veel behandelingen gericht op het verkeerd ademen van de patiënten. Door chronische hyperventilatie ademen mensen vaak thoracaal. Dat wil zeggen met een hoge borstademhaling. De reden hiervoor is dat een hoge ademhaling het sneller ademhalen faciliteert. De patiënt wordt door dit ademhalingstype als het ware geholpen om sneller te ademen. De chronisch hyperventilerende heeft vaak onbewust zijn ademhaling veranderd naar dit type ademhaling.

De behandeling richt zich dan op het verbeteren van de ademtechniek en het vervangen van de thoracale ademhaling door een abdominale ademhaling. Men noemt dit ook wel een buik- en flankademhaling. Deze vorm van behandelen levert redelijke resultaten op. Maar het blijkt vaak uiteindelijk onvoldoende om de patiënten blijvend te genezen. 

Het bekende ademen in een zakje

Veel artsen adviseren hun patiënten om – als ze last hebben van hyperventilatie – tijdelijk even in een zakje te ademen. Het idee hierachter is om het verlies aan kooldioxide te verminderen. Omdat de lucht die opnieuw wordt ingeademd rijk is aan kooldioxide. Maar zelden lukt het patiënten om zo’n zakje effectief te gebruiken. Meestal wordt het ervaren als een middel erger dan de kwaal. Daarnaast geeft deze vorm van behandeling slechts een zeer tijdelijke verlichting. Dat komt omdat het niets verandert aan de instelling van het ademcentrum.

De HyperFree ademcassette

Analoog aan het ademen in een zakje is het gebruik van de HyperFree ademcassette. Dit product kan men vrijwel overal redelijk voordelig aanschaffen. Maar de werking is analoog aan die van het zakje hierboven en het heeft daarmee dus ook hetzelfde nadeel. Het levert geen blijvende oplossing.
Daarom kunnen het blazen in een zakje en de HyperFree ook niet gebruikt worden als methoden om chronische hyperventilatie te genezen. Zo’n cassette is wel effectief te gebruiken om een hyperventilatie aanval op te vangen.

Verkeerde verwijzingen

Er doen zich een aantal symptomen en klachten voor bij chronische hyperventilatie, die vaak verkeerd worden ingeschat door zowel artsen als patiënten. Het onderliggende probleem wordt dan niet herkend en opgelost. Vaak wordt de patiënt doorverwezen naar een specialist van het vakgebied waarnaar het symptoom lijkt te wijzen. De patiënt wordt zodoende behandeld voor een aandoening die hij/zij in feite niet heeft.

Uiteindelijk blijkt dat ook deze behandeling niet heeft geholpen. En dan komt de patiënt weer bij de huisarts terug. De huisarts moet dan vaak helaas vaststellen dat deze de patiënt niet verder kan helpen. De patiënt ervaart dan nog steeds de klachten. En dat is dan voor beide partijen een uitermate frustrerende situatie. De patiënt belandt in een soort ‘medisch vacuüm’ en is gedwongen verder te leven met de klachten. Meestal zonder te begrijpen wat er aan de hand is.

De patiënt belandt vaak in een sociaal isolement

De invloed op het leven van deze patiënten kan enorm zijn. Dit komt door het grote scala aan klachten dat hyperventilatie veroorzaakt. Vaak kan de patiënt zijn dagelijkse werkzaamheden niet (of niet volledig) meer uitoefenen. Hierdoor belandt deze vaak ook nog eens in een sociaal isolement. En dat levert dan weer stress op die de hyperventilatie kan verergeren.

---